چندی پیش، نتایج یک تحقیق نشان داد استخرها و باغهای آبیاری شده، درست به اندازه شرایط اقلیمی غیرمترقبه و رشد جمعیت، در بحران کمبود آب آشامیدنی در سطح جهان نقش دارند.
به گزارش سرخط نیوز، محققان معتقدند تفاوت زیادی که در مصرف آب بین شهروندان ثروتمند و فقیر وجود دارد، در جستجوی راه‌کارهایی برای کمبود آب، نادیده گرفته شده است و در عوض، تلاش برای افزایش عرضه و قیمت‌های بالاتر آب مورد توجه بوده است. به گفته آنها، تنها راه حمایت از منابع آب، توزیع مجدد آب به شکل برابرتر است.
در تحقیقات انجام شده از شهر کیپ‌تاون در آفریقای جنوبی به عنوان مورد مطالعاتی استفاده شد و نشان داد که ثروتمندترین افراد، ۵۰ برابر بیشتر از فقیرترین شهروندان، آب مصرف می‌کنند. دانشمندان اظهار کردند: هنگامی که در سال ۲۰۱۸ بحران آب این شهر را فرا گرفت، پس از چند سال خشکسالی، فقیرترین افراد، آب کافی برای تامین نیازهای اولیه خود نداشتند.
به گفته محققان، این مشکلات منحصر به کیپ‌تاون نیست و مشکلات مشابه در بسیاری از شهرهای جهان دیده می‌شود. از سال ۲۰۰۰، بیش از ۸۰ شهر بزرگ از جمله میامی، ملبورن، لندن، بارسلونا، سائوپائولو، پکن، بنگالورو و هراره، خشکسالی شدید و کمبود آب را تجربه کرده‌اند.
این محققان اظهار کردند: انتظار می‌رود بحران‌های آب شهری، متداول‌تر شوند و پیش بینی می‌شود بیش از یک میلیارد شهرنشین در آینده نزدیک، با کمبود آب روبرو شوند. یافته‌های گزارش کمیسیون جهانی اقتصاد آب (Global Commission on the Economics of Water) نشان داد جهان با یک بحران آب قریب الوقوع مواجه است و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۳۰، تقاضا به میزان ۴۰ درصد از عرضه بالاتر برود.
هانا کلوک، استاد دانشگاه ریدینگ انگلیس و یکی از نویسندگان این تحقیقات جدید گفت: تغییرات اقلیمی و رشد جمعیت به معنای آن است که آب، به منبع با ارزش‌تری در شهرهای بزرگ تبدیل می‌شود اما ما نشان داده‌ایم که نابرابری اجتماعی، بزرگترین مشکل افراد فقیرتر در دسترسی به آب برای نیازهای روزمره است. پیش بینی‌های ما نشان می‌دهد که این بحران می‌تواند بدتر شود زیرا شکاف بین غنی و فقیر در بسیاری از نقاط جهان افزایش پیدا کرده است. در نهایت، همه از عواقب این مسئله متالم خواهند شد، مگر اینکه راه‌های عادلانه‌تری برای تقسیم آب در شهرها ایجاد کنیم.
این تحقیقات که چندی پیش در ژورنال نچرال ساستین‌بیلیتی (Nature Sustainability) منتشر شده بود، از داده‌ها برای ساخت مدلی از مصرف آب شهری استفاده کرد که سطوح درآمد مختلف را به حساب آورد. تحقیقات مذکور دریافت در کیپ‌تاون، گروه ثروتمند که ۱۴ درصد از جمعیت شهر هستند، ۵۱ درصد آب مصرف شده در شهر را استفاده کردند. در مقابل، گروه فقیرترین‌ها که ۶۲ درصد از جمعیت شهر هستند، تنها ۲۷ درصد آب را مصرف کردند. بخش عمده آبی که توسط گروه ثروتمند مصرف شد، برای نیازهای غیرضروری بود.
این مدل که می‌تواند برای شهرهای دیگر استفاده شود، نشان داد که تغییرات مصرف آب توسط گروه ثروتمندترین، نسبت به تغییرات جمعیت یا خشکسالی‌های مرتبط با بحران اقلیمی، تاثیر بیشتری روی قابل دسترس بودن کلی آب دارد. محققان همچنین گفتند: استفاده روزافزون از چاه‌های شخصی در هنگام بروز کمبود توسط شهروندان ثروتمند، به طور قابل توجهی باعث تقلیل منابع آب زیرزمینی می‌شود.
دانشمندان خاطرنشان کردند به حساب نیاوردن نابرابری اجتماعی در بحران آب، اغلب به راه‌کارهای تکنوکراتیک منجر شده که به سادگی، الگوهای مصرف نابرابر و غیرپایدار آب را که در وهله نخست، عامل بحران آب شناخته شده، بازتولید کرده است.
ماریانا مازوکاتو، از دانشگاه کالج لندن و نویسنده اصلی این گزارش درباره آب، گفت: ما به یک رویکرد خوب بازدارنده‌تر، بلندپروازانه و مشترک، برای بحران آب نیاز داریم. ما باید عدالت و انصاف را در مرکز این رویکرد قرار دهیم. این فقط یک مشکل فنی یا مالی نیست.
گزارش جدید، نتیجه‌گیری گزارش مربوط به سال ۲۰۱۶ به این مضمون را نقل کرد که “برای اکثر نقاط جهان، دوران آب آشامیدنی ارزان و فراوان گذشته است”.
بر اساس گزارش منتشر شده در گاردین، کلوک و همکارانش افزودند: زمان آن رسیده است که قبول کنیم که جامعه چطور باید ضروری‌ترین منبع طبیعی زندگی را تقسیم کند.
انتهای پیام
