محققان «مرکز تحقیقات علوم آینده» در کره جنوبی در این مطالعه سلول‌های پوست سر انسان را که به «سلول‌های پاپیلای پوستی» (HFDPC) معروف هستند، در معرض ذرات معلق PM ۱۰ مانند گرد و خاک و ذرات معلق دیزل قرار دادند. محققان بعد از ۲۴ ساعت با استفاده از یک رویه علمی، سطوح پروتئین‌های خاصی را در این سلول‌ها اندازه‌گیری کردند. نتیجه این مطالعه نشان داد که وجود ذرات معلق PM ۱۰ در هوا و ذرات معلق دیزل موجب کاهش سطوح پروتئین β-catenin که عامل رشد مو است، می‌شود.
این مطالعه همچنین نشان داد که سطوح سه پروتئین دیگر (cyclin D ۱, cyclin E and CDK ۲) که عامل رشد و بقای مو هستند نیز در نتیجه قرار گرفتن در معرض ذرات معلق PM ۱۰ در هوا مانند ذرات گرد و غبار و ذرات معلق دیزل کاهش می‌یابد و این کاهش با دوز این ذرات در هوا ارتباط دارد. به این معنی که هر چه سطوح این ذرات در هوا بیشتر باشد، سطوح این پروتئین‌ها نیز بیشتر کاهش می‌یابد.
ذرات معلق (PM) اصطلاحی است که برای توصیف ترکیبی از ذرات جامد و قطرات موجود در هوا بکار می‌رود. PM به دو دسته تقسیم می‌شود. PM ۱۰ ذرات معلق با قطر ۱۰ میکرومتر یا کوچکتر و PM ۲.۵ ذرات معلق با قطر ۲.۵ میکرومتر یا کوچکتر هستند. هر دو ذرات معلق PM ۱۰ و PM ۲.۵ به عنوان آلاینده‌های اصلی هوا در نظر گرفته می‌شوند و با ابتلای انسان‌ها به بیماری‌های مختلف مانند بیماری‌های قلبی و ریوی، سرطان و مشکلات تنفسی در ارتباط هستند. درمجموع، آلودگی هوای سالانه ۴.۲ میلیون نفر را به کام مرگ می‌کشاند. ذرات معلق PM از سوختن سوخت‌های فسیلی از جمله بنزین، دیزل، نفت و سایر سوخت‌های جامد مانند زغال سنگ، زیست‌توده‌ها و همچنین سایر فعالیت‌های صنعتی از قبیل ساخت و ساز، معدن‌کاری و ساخت مصالح ساختمانی مانند سیمان، سرامیک و آجر ناشی می‌شود.
