تولید نخستین دستگاه نبض نگار بر مبنای اصول طب سنتی ایرانی

به گزارش خبرگزاری آنا منوچهر اقبال مدیرعامل این شرکت دانش بنیان در خصوص زمینه کاری این شرکت گفت: این شرکت حدود ۲۱ سال پیش با هدف واردات تجهیزات و وسایل یکبار مصرف پزشکی در حوزه قلب و عروق (آنژیوپلاستی) تاسیس شد. پس از واردات وسایل پزشکی از پنج سال پیش از سازندگان اروپایی اقدام به تولید بعضی از آن وسایل کردیم و در حال حاضر کیت های آنژیوپلاستی به میزان سالانه ۹۵ هزار عدد رابط‎ های تزریق در چهار طول مختلف سالانه حدودا ۶۰ هزار عدد و بالن های قلبی سالانه ۳۰ هزار عدد در حال تولید است و چند طرح دیگر هم تا آخر سال به تولید می رسند.

وی  ادامه داد: سوابق و تجربیات صاحبان این شرکت با تخصص مهندسی پزشکی مرتبط با تحقیقات کاربردی و سپس تولید تجاری دستگاه های مختلف پزشکی شامل همودیالیز توزیع کننده خودکار شربت متادون تجهیزات آسم و آلرژی ونتیلاتور دیسک های تشخیصی میکروسیالاتی به همراه دستگاه خوانش و … است.

اقبال با بیان اینکه این شرکت با کمک ستاد توسعه اقتصاد دانش بنیان گیاهان دارویی و طب سنتی و حمایت های معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با اخذ وام و همکاری پنج نفر از اساتید اقدام به ساخت نسل جدید این دستگاه بر اساس علم طب ایرانی کرده است افزود: این شرکت پس از انجام تست های بالینی با کمک حدود ۱۲ نفر موفق به تولید سالانه ۱۰۰ عدددستگاه شده است که تحویل پزشکان متخصصان طب ایرانی خواهدشد.

وی در خصوص نحوه عملکرد این دستگاه گفت: لمس نبض مخصوصا نبض شریان رادیال در سطح داخلی تحتانی ساعد دست در طب قدیم بسیار اهمیت داشته و یکی از پایه‎ های تشخیص را تشکیل می ‎داده است و به همین جهت برای شناخت آن شرایط و دستورات و تفسیر هایی بوجود آمده است که علم نبض‎ شناسی را تشکیل می‎ دهد. به عبارتی نبض یکی از علایم حیاتی و اساسی است که پزشکان ترجیح می دهند که در اولین مرحله معاینه شخصاً نبض بیمار را گرفته و مستقیماً اطلاعات لازم را بدست آورند.

مدیرعامل این شرکت دانش بنیان ادامه داد: برای سنجش وضعیت نبض در طب سنتی ایرانی از چهار انگشت استفاده می شود. انگشتان تعلیم یافته پزشک حساس‎ترین وسیله آزمایش نبض است. تشخیص نبض به این گونه است که پزشک چهار انگشت خود (به جز شست) را بر روی محل معمول نبض (نبض رادیال یا مچی) قرار می‎دهد و به این ترتیب می‎تواند به مشخصات مکانی و زمانی نبض پی ببرد. یکی از مشکلاتی که این روش سنتی دارد این است که کاملاً وابسته به مهارت طبیب حاذق است و به خصوص در مواردی که بیمار نبض ضعیفی داشته باشد ممکن است کار تشخیص با خطا مواجه شود. درستی و صحت به تمرین مداوم فردی و کیفیت و حساسیت آگاهی و هشیاری وابسته است. همچنین قابلیت ثبت و ذخیره‎سازی و ایجاد پایگاه داده را ندارد؛ بنابراین نیاز است که ابزاری برای ثبت و ضبط نبض طبق اهداف طب سنتی ایرانی وجود داشته باشد.

به گفته او در این طرح دستگاهی پیاده سازی شده است که همین روش اندازه ‎گیری را به صورت کاملاً دقیق و تکرارپذیر با استفاده از سنسور های تشخیصی مناسب (شامل تعدادی سنسور های نیرو سنسور فشار سنسور نوری) انجام می دهد. در عین حال این وسیله می‎ تواند برای تحقیقات در زمینه ارزیابی های غیر تهاجمی نبض بر مبنای اصول طب سنتی مورد استفاده قرار گیرد.

اقبال خاطرنشان کرد: با وجود شباهت ظاهری این دستگاه با دستگاه های اندازه گیری فشار خون مچی در واقع ارتباط خاصی بین این دو وسیله وجود ندارد. در این دستگاه هدف اندازه‎گیری ثبت و تحلیل وضعیت نبض مچ دست بر مبنای اصول طب ایرانی است. البته در عین حال با توجه به وجود سنسور های متعدد در این دستگاه امکان سنجش دیگر پارامتر های فیزیولوژیک بیمار از جمله فشار خون هم وجود دارد.

وی در پایان در خصوص برنامه این شرکت برای صادرات گفت: در حال حاضر برنامه خاصی برای صادرات نداریم.