فرق بیش فعالی با اوتیسم
اوتیسم نیز از دیگر اختلالات رشدی در سن خردسالی است که برخی افراد با مشاهده برخی رفتارهای فرد مبتلا، آن را با بیش فعالی اشتباه می گیرند. لباس بچگانه مرد عنکبوتی یکی از محبوب‌ترین لباس‌های کودکان در مراسم‌ها و جشن‌ها است . به همین دلیل مجموعه نورو لند در این نوشتار به توضیح تفاوت اختلال بیش فعالی و اوتیسم کودکان پرداخته است. اختلال بیش فعالی و اوتیسم در تشخیص اولیه اختلال بیش فعالی مشاهده علائمی همچون ضعف در تمرکز، ناتوانی برای انجام امور روزمره، فعالیت بیش از حد و عدم تمایل برای توجه به اطراف بسیار کمک می کند. بسیاری از والدین درباره زمان شناسایی افراد مبتلا به بیش فعالی سوال دارند.
کارشناسان در این باره اعلام کرده اند که در تمامی سنین تشخیص بیش فعالی ممکن است به طوری که تعدادی از افراد حتی در زمان نوزادی اختلال آنان محرز شده است. اما معمولا شناسایی اغلب مبتلایان به بیش فعالی در زمان تحصیل صورت گرفته است زیرا ابتلا به این اختلال زمینه ساز بروز بسیاری از مشکلات به ویژه در حیطه آموزش و یادگیری می شود و معلمین و اولیا مدرسه در این کار نقش اساسی دارند. اگرچه از نقش عوامل ژنتیکی و شرایط محیطی در بروز اختلال اوتیسم نمی توان چشم پوشی کرد ولی پژوهشگران علی رغم مطالعات بسیاری که در این زمینه انجام داده اند، نتوانسته اند علت اصلی ایجاد این اختلال را پیدا کنند.
در گذشته برای توصیف علائم و حرکات کودکان بیش فعال اصطلاحات مختلفی همچون میل انفجاری، بازداری اراده و ناتوانی مهار اخلاقی، فزون جنبشی و اختلال نارسایی توجه بین کارشناسان این حوزه به کار می رفت و با افزایش اطلاعات و شناخت بهتر این اختلال به آن بیش فعالی می گویند. از دیگر اختلالات رشدی، اوتیسم بوده که معمولا بروز علائم آن قبل از سن ۳ سالگی رخ می دهد. از جمله علائم اصلی این اختلال نقص در رفتار های اجتماعی و مهارت های ارتباطی است که ناشی از اثرات تحمیلی این اختلال بر بخشی از مغز می شود.
هم چنین تاکنون هیچ آزمایش خاصی نیز برای تشخیص نهایی این اختلال کشف نشده است به طوری که تشخیص نهایی بر مبنای نتایج حاصل از ارزیابی رفتار های کودک توسط متخصص درمانگر و اطلاعات دریافتی از سمت والدین صورت می گیرد. به دلیل اینکه برخی علائم ظاهری و رفتاری در اختلال اوتیسم و بیش فعالی مشابهت دارند ممکن است افراد نتوانند مبتلایان را به خوبی تفکیک کنند از جمله این علائم می توان به عدم توجه به اطرافیان، فعالیت های تکانشی، جنب و جوش فراوان و نقص در برقراری تعاملات اجتماعی اشاره کرد. هم چنین گروهی از افراد به هر دو اختلال بیش فعالی و اوتیسم همزمان مبتلا می شوند.
در صورتی که مایل هستید از تفاوت های اختلالات اوتیسم و بیش فعالی اطلاعات بیشتری کسب کنید با ما همراه باشید. اختلال طیف اتیسم چیست؟ لباس شخصیت های کارتونی پسرانه معمولاً شامل الگوهای متنوعی مانند ، گل‌ها و حیوانات، است . اختلال طیف اوتیسم (ASD) که به عنوان اوتیسم شناخته می‌شود، یک اختلال عصب رشدی است که بر نحوه تعامل فرد با دیگران و محیط اطراف خود تأثیر می‌گذارد. افراد دارای اتیسم جهان را متفاوت از افراد فکر می‌کنند، احساس می‌کنند و تجربه می‌کنند. اوتیسم یک اختلال مادام العمر است که در یک طیف وجود دارد. همه افراد دارای اوتیسم تجربیات یکسانی ندارند.
آنها ویژگی‌های مختلف و در سطوح مختلف را نیز نشان می‌دهند. گاهی اوقات، افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط کلامی با مشکل مواجه شوند، بنابراین کلمات و عبارات را تکرار می کنند و پردازش مکالمات بیشتر طول می‌کشد. تحریک بیش از حد می‌تواند باعث ناراحتی شود، زیرا افراد دارای اوتیسم محرک‌ها را با نورهای روشن، صداهای بلند و بوهای مختلف تجربه می‌کنند. این می‌تواند بر تعاملات اجتماعی آنها تأثیر بگذارد، اگر آنها در شرایط اجتماعی نیز ناراحتی داشته باشند. برای افراد دارای اوتیسم معمول است که از تماس چشمی استفاده نمی‌کنند، خود را از یک گروه جدا می‌کنند.
اختلال بیش فعالی چیست؟
اختلال کمبود توجه – بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی رشدی شایع است که هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تا سال ۱۹۸۷، اختلال کمبود توجه – بیش فعالی (ADHD) قبلا به طور رسمی به عنوان ADD (اختلال کمبود توجه) شناخته می‌شد. تا زمانی که بیش فعالی از نظر پزشکی به عنوان موجود در همان طیف شناخته شد. علائم کلیدی بیش فعالی شامل مشکلات تمرکز، حفظ توجه، بیش فعالی، بی توجهی و کنترل تکانه است. تشخیص ADHD توسط پزشک عموماً زمانی اتفاق می‌افتد که کودک حدوداً دو سال دارد، با این حال بسیاری از بزرگسالان بعداً در زندگی متوجه می‌شوند که این بیماری را داشته‌اند و از علائم بیش فعالی آگاه نیستند.
هر دو اختلال اوتیسم و اختلال بیش فعالی – اتیسم به عنوان اختلالات عصبی رشدی در ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) توصیف شده‌اند. خرید لباس واقعی مرد آهنی می‌تواند به عنوان یک هدیه فوق‌العاده برای پسران باشد . توصیفات این دو اختلال در هیچ نقطه ای با هم همپوشانی ندارند، بنابراین منطقی است که نتیجه بگیریم که آنها کاملاً با یکدیگر متفاوت هستند. در واقع تا سال ۲۰۱۳ تشخیص همزمان اوتیسم و بیش فعالی در یک فرد مجاز نبود. در حالی که علایم بیش فعالی و اوتیسم ممکن است روی کاغذ یکسان به نظر نرسند، اما ممکن است در کودک بسیار شبیه به هم باشند.
برای مثال، ویژگی‌هایی مانند حواس پرتی و تکانشگری، بخشی از تشخیص اختلال بیش فعالی – نقص توجه هستند. در حالی که آنها بخشی از تشخیص اوتیسم نیستند، اما در اکثر افراد مبتلا به اوتیسم ظاهر می‌شوند. تاخیر در گفتار و ویژگی‌های خاص بخشی از تشخیص اختلال طیف اوتیسم (ASD) است و نه تشخیص بیش فعالی؛ با این حال، افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی اغلب تاخیر در گفتار دارند. میزان شیوع اختلال بیش فعالی (ADHD) در بین کودکان ۸ تا ۱۰ % گزارش شده است که اغلب مبتلایان آن را نیز پسران تشکیل می دهند که نشان دهنده تاثیر جنسیت بر شیوع این اختلال دارد.
از مشخصات بارز کودکان مبتلا به بیش فعالی می توان تحرک و جنب و جوش زیاد را اشاره کرد که اغلب موجب آزار دیگران می شود. در صورتی که اطرافیان به ویژه والدین بتوانند از روش های درست درمانی اطلاع یافته و آن ها را به کار گیرند، کودک کمتر رفتار های ناشی ار این اختلال را بروز می دهد. شیطنت و بازی گوشی امری طبیعی در رشد کودکان به شمار می رود ولی گروهی از والدین با مشاهده جنب و جوش فراوان فرزند خود بسیار نگران می شوند که مبادا مبتلا به اختلال بیش فعالی باشد. همانطور که گفته شد در تشخیص درست این اختلال، ملاک ارزیابی علائم و نشانه های رفتاری توسط متخصص درمانگر است و خانواده ها بهتر است قبل از هر گونه پیش داوری نظر این افراد متخصص را جویا شوند.
همان طور که اشاره شد در تشخیص نهایی اختلال بیش فعالی، ملاک فقط یک آزمون خاص نبوده و نیاز است که رفتار و علائم شخص حداقل به مدت ۶ ماه ارزیابی شود. معمولا اغلب مبتلایان تا قبل از ۷ سالگی شناسایی می شوند، اگرچه حضور در محیط آموزشی روند تشخیص سرعت می بخشد به طوری که به گفته معلمان و اولیا مدارس، کودکان مبتلا اغلب با رفتار های نامناسب سبب بر هم زدن نظم کلاس می شوند و سایر هم سن و سالان از دوستی با این گروه افراد می پرهیزند که خود زمینه ساز مشکلات بعدی مبتلایان به بیش فعالی می شود.