وحدت در عین کثرت در یک نمایش

نگاهی به نمایش «۴ گانه بی ربط»؛

نمایش «۴ گانه بی ربط» یک نوع وحدت در عین کثرت است در واقع کثرت رویدادها و تنوع فضاها و موقعیت ها در یک شمای کلی و نمای بیرونی به وحدت می رسد.

گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری آنا ـ مجید معتمد ؛ نویسنده و منتقد: نمایش چهارگانه بی ربط به نویسندگی و کارگردانی حمید عبدالحسینی  در تماشاخانه سیمرغ این شب ها به صحنه می رود. دکوری به رنگ قرمز که به عنوان یک تم قالب در تمامی صحنه رخ می نماید کاراکتر هایی معلق در وضعیت های ناگزیر اجتماعی و زندگی فضاسازی های موجز و ایستا با شخصیت پردازی پرحجم و در برخی موقعیت ها با ارجاعاتی فرامتنی و … برخی از شاخص ترین ویژگی های ۴ گانه بی ربط است.

۴ گانه بی ربط؛ اگرچه از همان اسم می کوشد تا تماشاگر را با آنچه قرار است ببیند آشنا کند و عامدانه به سراغ اپیزود هایی بی ربط و با فضا های مختلف و متفاوت رفته است اما همچون شعار تبلیغاتی اش «در پس هر بی ربطی یک ارتباط نهفته است» موفق شده تا خط و ربطی ظریف و عمدتا تماتیک را میان بخش های مختلف بتند و از این منظر نیز انسجام یابد.

درواقع کثرت رویداد ها و تنوع فضا ها و موقعیت ها در یک شمای کلی و نمای بیرونی به وحدت می رسد و موید آن قاب پایانی نمایش است که ما تمام آدم ها را در کلی واحد کنار هم می بینیم. بازی بازیگران نیز به تبع آنچه پیشتر گفته شد می بایست واجد یک هارمونی و یک دستی باشد و اینجا در عین اینکه با تفرق زیادی از حیث طبقه و ویژگی های فردی و اجتماعی آدم ها مواجه ایم اما بازی ها در بخش های مختلف از یک نصاب قابل قبولی برخوردار است و در برخی حتی فراتر از استاندارد نیز قرار می گیرد که می توان از یاسین دوستی پور در بخش اول متین میرزایی در قسمت دوم الهام آریان در اپیزود سوم و فائزه عاطفی در قسمت انتهایی مثال زد.

اما جدای از تمام آنچه پیشتر گفته شد ۴ گانه بی ربط قدرت و قوام خود را مرهون ۲ بخش است که بدون آنها نمی توان چنین نمایشی را در این سطح متصور شد: اول متنی فکر شده با دیالوگ نویسی ممتازو سوژه های بکر که توانسته هر بخش را در زمانی محدود به سامان برساند و دیگری کارگردانی دقیق با فضاسازی بدیع و طراحی چشم نواز که درعین دادن کم ترین میزانسن از یک پویایی و تحرک درونی برخوردار است و حتی از حیث ریتم نیز چیدمانی برنامه ریزی شده برای بخش های مختلف لحاظ نموده تا اپیزود ها یک به یک افتان و خیزان به روی صحنه بیایند. می توان گفت ۴ گانه ی بی ربط سیمای متفاوتی از کارگردانش را ترسیم می کند که می تواند آغاز گر دوره ای جدید در کارنامه این کارگردان جوان و پرکار و حال دیگر باتجربه ی تئاتر ما باشد.