بسیاری از افراد ممکن است برخی مواقع دچار زانو درد شوند. مسابقات، تمرینات ورزشی و سایر فعالیت‌ها همگی می‌توانند سبب کشیدگی عضله، تاندونیت و آسیب‌های جدی‌تر به رباط‌ها و غضروف‌ها شوند. زانو درد در تعدادی از افراد به قدری شدید است که در فعالیت‌های روزمره‌شان محدودیت ایجاد می‌کند. با این وجود ممکن است سایر افراد درد زانوی خفیف و مزمنی داشته باشند که مانع از انجام فعالیت‌های مورد نظرشان شود. در این حالت این احتمال وجود دارد که فرد دچار مشکلی در ناحیه زانو شده باشد که در این صورت نباید نادیده گرفته شود.
رباط زانو
رباط‌ها سبب اتصال استخوان‌های ران به استخوان‌های پایین پا می‌شوند و استخوان‌ها را در کنار یکدیگر نگه می‌دارند و باعث می‌شوند که زانو با ثبات و پایدار بماند. پارگی‌ها و پیچ خوردگی‌های رباط زانو از آسیب‌های ورزشی بسیار رایجی هستند که ممکن است برای رباط صلیبی قدامی (ACL)، رباط صلیبی خلفی (PCL) و رباط طرفی داخلی (MCL) اتفاق بیفتند. هریک از این آسیب‌دیدگی‌ها می‌تواند سبب زانو درد شدید شود و در مواقع بحرانی نیازمند جراحی باشد.
پارگی غضروف زانو
یکی از آسیب‌ها و صدمات دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد، پارگی غضروف زانوست. غضروف یک بافت نیمه سخت و درعین حال انعطاف‌پذیر است که انتهای استخوان‌ها را می‌پوشاند. غضروف شامل دو منیسک در هر طرف مفصل است، منیسک میانی در داخل زانو و منیسک جانبی در بیرون زانو قرار دارد. احتمالا اصطلاح “پارگی منیسک” را شنیده‌اید. پارگی در غضرف زانو یک آسیب رایج است و معمولا به جراحی نیاز دارد.
آرتروز زانو
آرتروز یا آرتریت از علل شایع ناتوانی و زانو درد شدید است. متاسفانه آرتروز یک بیماری دژنراتیو مزمن است که در نهایت احتمال دارد نیازمند جراحی باشد.
۳ مورد از شایع‌ترین انواع آرتریت عبارت‌اند از:
آرتریت روماتوئید
آرتریت پس از ضربه
استئوآرتریت
در صورت ابتلا به هر یک از این ۳ نوع آرتریت ممکن است دچار سفتی و تورم در زانو شوید و به‌سختی بتوانید زانوی خود را خم کنید.
آرتریت روماتوئید زانو
آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی است که سبب التهاب و تورم بافت اطراف مفصل می‌شود. التهاب مزمن معمولا باعث صدمه و از دست دادن غضروف می‌شود. آرتریت روماتوئید تنها حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از تمام موارد آرتریت را به خود اختصاص میدهد.
آرتریت پس از ضربه
آرتریت پس از ضربه ممکن است پس از یک آسیب جدی به زانو از جمله شکستگی استخوان و پارگی رباط اتفاق بیفتد. آسیب‌هایی که می‌توانند به مرور زمان به غضروف زانوی فرد صدمه بزنند و به درد، تورم و سفتی منجر شوند.
استئوآرتریت زانو
معمول‌ترین نوع آرتریت، استئوآرتریت است که عبارت از فرسایش تدریجی غضروف در مفصل زانوست. استئوآرتریت در بسیاری از مواقع در افراد ۵۰ سال به بالا اتفاق می‌افتد. اثر استئوآرتریت پس از ۵۰ سالگی به علت استفاده فشرده و فرسایش غضروف که با افزایش سن اتفاق می‌افتد، شدیدتر می‌شود. استئوآرتریت زانو سبب درد، دامنه حرکتی محدود، سفتی زانو، تورم مفصل زانو، درد در هنگام لمس، تغییر شکل و ضعف زانو‌ها می‌شود.
از دلایل بروز استئوآرتریت می‌توان به سن، وزن، ژنتیک، آسیب‌های قبلی، عفونت‌ها و بیماری‌هایی مانند تومور یا نقرس اشاره کرد. استئوآرتریت ممکن است در اثر آسیب‌های ورزشی و فرسایش و پارگی ناشی از فعالیت بدنی در مشاغلی مانند کار در کارخانجات و ساختمان سازی نیز ظاهر شود.
تشخیص درد زانو
پزشکان آرتریت و سایر مشکلات زانو را با استفاده از اشعه ایکس و ارزیابی فیزیکی تشخیص می‌دهند. در حقیقت آن‌ها درباره میزان درد، انعطاف‌پذیری، عملکرد زانو و تحرک کلی از فرد سوال خواهند کرد. متخصصان پزشکی همچنین از تست‌های خاصی برای تشخیص نوع آرتروز زانو استفاده می‌کنند.
درمان زانو درد ناشی از آرتریت
درد زانو معمولا با پیشرفت آرتریت همراه است. درمان‌های رایج این مشکل شامل کاهش وزن، تمرینات تقویت کننده زانو، زانوبند‌ها و مسکن‌هایی مانند استامینوفن و دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی است.
رایج‌ترین بیماری زانو که به جراحی نیاز دارد، استئوآرتریت است؛ اما افرادی که از درد شدید هر نوع آرتریت دیگر رنج می‌برند؛ نیز ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند (جراحی‌هایی مانند تعویض کامل یا جزئی مفصل زانو). مسئله حائز اهمیت این است که قبل از تصمیم‌گیری برای جراحی در مورد تمام گزینه‌های درمانی موجود با پزشک مورد نظر خود مشورت کنید.
