کمبود روی با افزایش خطر عفونت ریه مرتبط است

کمبود روی در رژیم غذایی باعث افزایش عفونت ریه ناشی از باکتری Acinetobacter baumannii می شود – یکی از علل اصلی ذات الریه مرتبط با دستگاه تهویه مصنوعی بر اساس مطالعه ای جدید که در تاریخ ۱۵ نوامبر در مجله Nature Microbiology منتشر شده است.

یک تیم تحقیقاتی تحت رهبری مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت (Vanderbilt University Medical Center) ارتباط غیرمنتظره ای بین سیتوکین پروالتهابی اینترلوکین-۱۳ (IL-۱۳) و عفونت ریه ناشی از A. baumannii کشف کردند و نشان دادند که مسدود کردن IL-۱۳ از مرگ ناشی از عفونت در مدل حیوانی جلوگیری می کند.

یافته ها نشان می دهند که آنتی بادی های ضد IL-۱۳ که برای استفاده در انسان ها تایید شده اند ممکن است از ذات الریه باکتریایی در بیماران مبتلا به کمبود روی محافظت کنند.

به گفته پژوهشگران این اولین مطالعه ای است که نشان می دهد خنثی سازی IL-۱۳ می تواند از مرگ ناشی از عفونت باکتریایی جلوگیری کند. این کشف نشان می دهد که ممکن است از درمان ضد IL-۱۳ در بیماران مبتلا به کمبود روی و ذات الریه ناشی از A. baumannii به عنوان بخشی از رویکرد درمانی شخصی استفاده شود. ”

اریک اسکار (Eric Skaar) استاد پاتولوژی و مدیر موسسه عفونت ایمنی شناسی و التهاب دانشگاه وندربیلت

تقریباً ۲۰٪ از جمعیت جهان در معرض کمبود روی هستند که می تواند عملکرد ایمنی را مختل کرده و یک عامل خطر عمده برای ذات الریه باشد. سازمان بهداشت جهانی کمبود روی را یکی از عوامل اصلی بیماری ها و مرگ ومیر می داند.

بیمارانی که در معرض کمبود روی قرار دارند به ویژه بیماران بحرانی و سالمندان در معرض عفونت A. baumannii نیز هستند. بیمارانی که در محیط های درمانی قرار دارند به ویژه کسانی که از دستگاه تهویه مصنوعی استفاده می کنند دارای کاتتر هستند در بخش های مراقبت ویژه بستری اند یا اقامت طولانی مدت در بیمارستان دارند در معرض بالاترین خطر برای این عفونت هستند. A. baumannii به طور فزاینده ای در برابر درمان های ضد میکروبی مقاوم شده است که این موضوع آن را به تهدیدی جدی برای سلامت عمومی تبدیل کرده است.

برای بررسی اینکه آیا و چگونه کمبود روی در رژیم غذایی به بروز پاتوژنز A. baumannii کمک می کند محققان مدل موش کمبود روی و ذات الریه حاد ناشی از A. baumannii را ایجاد کردند. لورین پالمر (Lauren Palmer) پژوهشگر سابق در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت که اکنون استادیار میکروبیولوژی و ایمنی شناسی در دانشگاه ایلینوی در شیکاگو است هدایت این تحقیقات را بر عهده داشت.

محققان دریافتند که موش های کمبود روی بار باکتری A. baumannii بیشتری در ریه ها داشتند باکتری به طحال گسترش یافته و مرگ ومیر بالاتری نسبت به موش هایی که مصرف روی کافی داشتند نشان دادند. آن ها نشان دادند که موش های کمبود روی IL-۱۳ بیشتری در طول عفونت تولید می کنند و تزریق IL-۱۳ به موش های دارای روی کافی موجب گسترش A. baumannii به طحال می شود. درمان با آنتی بادی ضد IL-۱۳ از مرگ ناشی از عفونت A. baumannii در موش های کمبود روی جلوگیری کرد.

یافته ها به مجموعه ای از مطالعات در حال رشد افزوده می شود که نشان می دهند کمبود برخی مواد مغذی با تولید IL-۱۳ و پاسخ ایمنی “نوع ۲” مرتبط است.

اسکار خاطرنشان کرد: “IL-۱۳ ممکن است یک عامل خطر مهم برای عفونت های ریه مرتبط با محیط های درمانی و عفونت های فرصت طلبانه باشد که این موضوع به بررسی IL-۱۳ به عنوان یک هدف درمانی بیشتر حمایت می کند. ”

آنتی بادی های ضد IL-۱۳ تایید شده توسط FDA (مانند لبرکیزوماب و ترالوکینوماب) به طور گسترده ای به عنوان درمان های احتمالی برای آسم شدید و غیرقابل کنترل مورد تحقیق قرار گرفته اند. اگرچه این درمان ها برای این کاربرد اثربخش شناخته نشدند اما آزمایش های بالینی ایمنی آن ها را نشان دادند.