نحوه اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع
اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع یکی از جزئیات حیاتی در اجرای دیوارهای غیرسازه ای است که نقش بسزایی در افزایش مقاومت دیوار در برابر نیروهای جانبی به ویژه در مناطق زلزله خیز ایفا می کند. این اتصال بخشی از سیستم وال پست (Wall Post) نوین محسوب می شود که هدف اصلی آن یکپارچه کردن عملکرد دیوار و جلوگیری از تخریب آن در اثر بارهای وارده است.
در گذشته اغلب از وال پست های فلزی یا بتنی پیوسته استفاده می شد اما در آیین نامه های جدیدتر به خصوص ویرایش چهارم استاندارد 2800 ایران استفاده از روش های نوین مانند میلگرد بستر و ناودانی منقطع برای اتصال دیوار به اسکلت سازه توصیه شده است. این روش ها انعطاف پذیری بیشتری به دیوار می دهند و از ایجاد تکیه گاه صلب که منجر به تمرکز تنش و ترک خوردگی می شود جلوگیری می کنند.
در این مقاله جامع به بررسی دقیق نحوه صحیح اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع می پردازیم. از اهمیت این اتصال گرفته تا انواع روش های اجرایی مراحل گام به گام نکات کلیدی در انتخاب مصالح و تجهیزات اشتباهات رایج و راهکارهای پیشگیری و همچنین بحث هزینه همگی به طور کامل پوشش داده خواهند شد تا شما بتوانید این جزء مهم اجرایی را با بالاترین کیفیت و مطابق با اصول فنی و آیین نامه ای انجام دهید.
چرا اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع مهم است؟
استحکام و پایداری دیوارهای غیرسازه ای به خصوص در برابر نیروهای جانبی ناشی از باد و زلزله چالش مهمی در صنعت ساختمان است. بدون اتصال مناسب به سازه اصلی این دیوارها به راحتی می توانند دچار ترک خوردگی تخریب و حتی فروریزش شوند که علاوه بر خسارات مالی ایمنی ساکنین را نیز به خطر می اندازد.
اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع دقیقاً برای حل این مشکل طراحی شده است. میلگردهای بستر که در بندهای افقی ملات دیوار قرار می گیرند مانند شبکه ای عمل کرده و مقاومت کششی و برشی دیوار را افزایش می دهند. ناودانی های منقطع نیز که به ستون ها یا تیرهای سازه متصل می شوند نقش یک تکیه گاه انعطاف پذیر را برای انتهای دیوار ایفا می کنند.
اتصال صحیح این دو جزء چندین مزیت کلیدی دارد
- انتقال نیروهای جانبی: نیروهای ناشی از باد یا زلزله که به دیوار وارد می شوند از طریق میلگردهای بستر به ناودانی های منقطع و سپس به سازه اصلی منتقل می شوند. این انتقال نیرو به صورت کنترل شده و توزیع شده انجام می شود و از تمرکز تنش در نقاط خاص جلوگیری می کند.
- افزایش مقاومت خارج از صفحه: این اتصال مقاومت دیوار در برابر واژگونی یا خمش خارج از صفحه را به طور قابل توجهی افزایش می دهد و احتمال فروریزش دیوار را در هنگام زلزله یا بادهای شدید کاهش می دهد.
- کنترل ترک خوردگی: میلگردهای بستر با توزیع تنش های کششی ناشی از نشست های کوچک یا تغییرات حرارتی به کنترل و کاهش ترک های برشی و کششی در دیوار کمک می کنند. اتصال مناسب به ناودانی منقطع نیز از ایجاد ترک های بزرگ در محل اتصال دیوار به ستون جلوگیری می کند.
- یکپارچگی دیوار: این سیستم باعث می شود دیوار به عنوان یک واحد یکپارچه عمل کند و رفتار آن در برابر بارهای دینامیکی بهبود یابد.
- رعایت الزامات آیین نامه ای: استفاده از میلگرد بستر و ناودانی منقطع یکی از روش های مورد تأیید آیین نامه 2800 (ویرایش چهارم) برای مهار لرزه ای دیوارهای غیرسازه ای است و اجرای صحیح آن برای اخذ تأییدیه ناظر و پایان کار ضروری است.
ناودانی منقطع برخلاف وال پست های پیوسته قدیمی یک اتصال صلب ایجاد نمی کند بلکه اجازه حرکت نسبی کمی بین دیوار و سازه را می دهد. این ویژگی در هنگام زلزله که سازه دچار تغییر شکل می شود اهمیت حیاتی دارد و از خرد شدن دیوار در اثر محبوس شدن بین اعضای سازه ای جلوگیری می کند. اتصال میلگرد بستر به این ناودانی ها این حرکت نسبی را کنترل کرده و در عین حال مهار جانبی لازم را فراهم می آورد.
بررسی انواع روش های اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع
برای اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع روش های مختلفی وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. انتخاب روش مناسب به عوامل مختلفی از جمله نوع ناودانی نوع میلگرد بستر (مفتول یا میلگرد آجدار) شرایط اجرایی دسترسی به تجهیزات و الزامات پروژه بستگی دارد. دو روش اصلی و رایج عبارتند از جوشکاری و استفاده از بست های مکانیکی مخصوص.
- اتصال با جوشکاری: در این روش میلگرد بستر مستقیماً به ناودانی فلزی جوش داده می شود. این روش یک اتصال قوی و دائمی ایجاد می کند اما نیاز به مهارت جوشکار تجهیزات جوشکاری و رعایت نکات فنی و ایمنی دارد.
- استفاده از بست های مخصوص (مکانیکی): در این روش از قطعات یا بست های فلزی طراحی شده برای اتصال میلگرد بستر به ناودانی استفاده می شود. این بست ها معمولاً بدون نیاز به جوشکاری و با استفاده از پیچ پرچ یا مکانیزم های قفل شونده نصب می شوند.
علاوه بر این دو روش اصلی ممکن است روش های ترکیبی نیز در برخی موارد خاص استفاده شوند اما رایج ترین و استانداردترین روش ها همین دو مورد هستند که در ادامه به تفصیل به آن ها می پردازیم.
اتصال با جوشکاری: نکات کلیدی و ایمنی
جوشکاری یکی از روش های متداول برای ایجاد اتصال بین میلگرد بستر و ناودانی منقطع است به خصوص زمانی که ناودانی از جنس فولاد معمولی (غیرگالوانیزه) باشد یا نیاز به اتصالی بسیار محکم و دائمی باشد. در این روش باید نکات فنی و ایمنی خاصی رعایت شود تا از کیفیت اتصال اطمینان حاصل شده و آسیبی به مصالح یا نیروی کار وارد نشود.
مراحل و نکات فنی جوشکاری:
- آماده سازی سطوح: قبل از هر چیز سطوح تماس میلگرد بستر و ناودانی باید کاملاً تمیز خشک و عاری از زنگ زدگی رنگ روغن یا هرگونه آلودگی دیگر باشند. آلودگی ها می توانند کیفیت جوش را به شدت کاهش دهند.
- انتخاب الکترود مناسب: نوع الکترود باید متناسب با جنس فولاد میلگرد و ناودانی انتخاب شود. معمولاً برای فولادهای ساختمانی معمولی از الکترودهای E6010 E6013 یا E7018 استفاده می شود. الکترودهای کم هیدروژن (مانند E7018) برای اتصالات مهم تر و در شرایط خاص توصیه می شوند اما برای میلگرد بستر با قطر کم الکترودهای عمومی تر نیز ممکن است کافی باشند. قطر الکترود نیز باید متناسب با ضخامت قطعات باشد.
- تنظیم آمپر دستگاه جوش: آمپر دستگاه جوش باید به گونه ای تنظیم شود که نفوذ کافی در هر دو قطعه (میلگرد و ناودانی) ایجاد شود اما حرارت بیش از حد باعث سوختن یا تضعیف فولاد نشود. معمولاً برای میلگردهای با قطر کم آمپر پایین تری نیاز است.
- نوع و اندازه جوش: برای اتصال میلگرد بستر به ناودانی معمولاً از جوش های فیله (Fillet Weld) استفاده می شود. اندازه و طول جوش باید متناسب با قطر میلگرد و بارهای وارده باشد. اغلب نیازی به جوشکاری پیوسته نیست و جوش های منقطع در فواصل مناسب (مثلاً چند سانتی متر جوش در هر 20-30 سانتی متر طول) کافی هستند و از تجمع حرارت و تاب برداشتن ناودانی جلوگیری می کنند.
- موقعیت جوشکاری: جوشکاری باید در موقعیتی انجام شود که دسترسی مناسب وجود داشته باشد و جوشکار بتواند به راحتی و با دقت کار کند.
نکات ایمنی در جوشکاری:
- استفاده از تجهیزات حفاظت فردی (PPE) شامل ماسک جوشکاری با شیشه مناسب دستکش های مقاوم در برابر حرارت لباس کار ضخیم کفش ایمنی و محافظ چشم.
- اطمینان از تهویه مناسب محیط کار برای جلوگیری از استنشاق دود و گازهای سمی ناشی از جوشکاری.
- دور نگه داشتن مواد قابل اشتعال از محل جوشکاری.
- بررسی کابل ها و اتصالات دستگاه جوش قبل از شروع کار.
- داشتن کپسول آتش نشانی در نزدیکی محل کار.
- عدم جوشکاری در شرایط نامساعد جوی (باران باد شدید).
جوشکاری میلگرد بستر گالوانیزه توصیه نمی شود زیرا حرارت جوش باعث تبخیر پوشش گالوانیزه می شود که هم برای سلامتی جوشکار مضر است و هم مقاومت به خوردگی محل اتصال را از بین می برد. در صورت اجبار به جوشکاری قطعات گالوانیزه باید تهویه بسیار قوی فراهم شود و پس از جوشکاری محل اتصال با رنگ یا پوشش مناسب ضد زنگ محافظت شود.
استفاده از بست های مخصوص: راهکاری آسان و سریع
استفاده از بست ها یا اتصالات مکانیکی مخصوص یکی از روش های نوین و پرکاربرد برای اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع است. این روش به خصوص زمانی که از میلگرد بستر و ناودانی گالوانیزه استفاده می شود ارجحیت دارد زیرا به پوشش گالوانیزه آسیب نمی رساند و نیاز به جوشکاری ندارد.
انواع بست های مخصوص:
- بست های گیره دار (Clip-on): این نوع بست ها معمولاً از جنس فولاد گالوانیزه یا ضد زنگ هستند و به صورت گیره یا کلیپ طراحی شده اند که میلگرد بستر در آن ها قرار گرفته و سپس بست به لبه ناودانی منقطع گیر می کند یا قفل می شود. نصب آن ها بسیار سریع و آسان است.
- بست های پیچی یا پرچی: برخی بست ها نیاز به سوراخ کردن ناودانی و اتصال با پیچ و مهره یا پرچ دارند. این روش اتصال محکم تری ایجاد می کند اما زمان برتر از بست های گیره دار است.
- بست های ترکیبی: برخی بست ها ممکن است ترکیبی از مکانیزم گیره ای و پیچی باشند برای اطمینان بیشتر.
مزایای استفاده از بست های مخصوص:
- سرعت و سهولت اجرا: نصب بست ها بسیار سریع تر از جوشکاری است و نیاز به نیروی کار با مهارت کمتر (در مقایسه با جوشکار ماهر) دارد.
- عدم نیاز به جوشکاری: این روش نیازی به تجهیزات جوشکاری برق سه فاز (در صورت استفاده از دستگاه های قوی) و رعایت نکات ایمنی پیچیده جوشکاری ندارد.
- حفظ پوشش گالوانیزه: بست ها به پوشش گالوانیزه میلگرد و ناودانی آسیب نمی رسانند بنابراین مقاومت به خوردگی در محل اتصال حفظ می شود. این یک مزیت بزرگ در محیط های خورنده یا مرطوب است.
- انعطاف پذیری: برخی بست ها امکان تنظیم موقعیت میلگرد را پس از نصب اولیه فراهم می کنند.
- اقتصادی بودن در مقیاس بزرگ: با توجه به سرعت اجرا در پروژه های بزرگ استفاده از بست ها می تواند از نظر اقتصادی به صرفه تر باشد.
نحوه نصب صحیح بست ها:
- بست ها باید در فواصل مشخص شده در نقشه ها یا آیین نامه ها نصب شوند. معمولاً در هر متر طول دیوار حداقل دو بست (یکی در ابتدای میلگرد و یکی در انتها) یا بیشتر بسته به طراحی نیاز است.
- میلگرد بستر باید به درستی در داخل بست قرار گیرد و بست به صورت محکم به ناودانی قفل یا پیچ شود.
- باید اطمینان حاصل شود که بست به درستی به ناودانی گیر کرده و لق نیست.
- در صورت استفاده از بست های پیچی از پیچ و مهره یا پرچ گالوانیزه یا ضد زنگ استفاده شود.
با وجود مزایای زیاد انتخاب بست مناسب با کیفیت بالا و نصب صحیح آن طبق دستورالعمل تولیدکننده و نقشه های اجرایی بسیار مهم است تا اتصال مقاومت لازم را در برابر بارهای وارده داشته باشد.
مراحل گام به گام اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع
اجرای صحیح اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع نیازمند رعایت یک سری مراحل متوالی است. این مراحل شامل آماده سازی اندازه گیری برش نصب و بازرسی می شوند. در ادامه یک راهنمای گام به گام ارائه شده است:
آماده سازی ناودانی و میلگرد بستر قبل از اتصال
اولین گام برای اطمینان از یک اتصال محکم و بادوام آماده سازی مناسب قطعات است. ناودانی های منقطع که به ستون ها یا تیرها متصل شده اند و میلگردهای بستر باید قبل از اتصال نهایی آماده شوند.
- ناودانی منقطع: اگر ناودانی ها تازه نصب شده اند باید از تمیز بودن سطوح داخلی و لبه های آن ها اطمینان حاصل کرد. هرگونه گرد و غبار گل و لای رنگ یا زنگ زدگی باید با استفاده از برس سیمی سمباده یا سنگ فرز پاک شود. اگر ناودانی ها گالوانیزه هستند باید دقت شود که پوشش گالوانیزه آسیب جدی نبیند. اگر ناودانی ها قبلاً نصب شده و در معرض عوامل محیطی بوده اند تمیزکاری اهمیت بیشتری پیدا می کند. همچنین باید اطمینان حاصل شود که ناودانی ها به صورت تراز و در راستای صحیح نصب شده اند.
- میلگرد بستر: میلگردهای بستر (که معمولاً به صورت زوج مفتول آجدار یا ساده هستند) نیز باید از هرگونه آلودگی پاک شوند. اگر میلگردها به صورت کلاف هستند باید قبل از استفاده صاف شوند. میلگردهای بستر گالوانیزه معمولاً نیاز به تمیزکاری کمتری دارند مگر اینکه در محیط آلوده ای قرار گرفته باشند.
اطمینان از صاف و یکدست بودن سطوح تماس به خصوص در روش جوشکاری برای ایجاد یک جوش با کیفیت بسیار مهم است. در روش استفاده از بست تمیز بودن سطوح به نصب صحیح و محکم بست کمک می کند.
اندازه گیری دقیق و برش صحیح میلگرد بستر
پس از آماده سازی نوبت به اندازه گیری و برش میلگرد بستر می رسد. طول میلگرد بستر باید به دقت محاسبه و برش داده شود.
- اندازه گیری: طول مورد نیاز برای هر قطعه میلگرد بستر معمولاً برابر با فاصله داخلی بین دو ناودانی منقطع است که دیوار در آن دهانه اجرا می شود. با این حال ممکن است در برخی طرح ها نیاز به همپوشانی (Overlap) میلگرد بستر در محل اتصال دو قطعه یا در گوشه ها باشد که باید این طول اضافی نیز در نظر گرفته شود. اندازه گیری باید با متر نواری دقیق انجام شود.
- برش: برش میلگرد بستر باید با ابزار مناسب انجام شود. برای میلگردهای با قطر کم می توان از قیچی میلگرد بر (آرماتور بر) دستی یا برقی استفاده کرد. برای مفتول های نازک تر حتی انبر سیم چین قوی نیز ممکن است کارگشا باشد. استفاده از سنگ فرز نیز برای برش رایج است اما باید دقت شود که حرارت بیش از حد به میلگرد وارد نشود و پلیسه ها (براده های تیز) پس از برش تمیز شوند. برش باید دقیقاً عمود بر محور میلگرد انجام شود تا اتصال بهتری برقرار شود.
رعایت استانداردها در ابعاد و طول برش بسیار مهم است. برش دقیق باعث می شود میلگرد بستر به راحتی و بدون فشار اضافی در محل خود قرار گیرد و نیاز به تغییر شکل یا خم کردن آن نباشد که می تواند مقاومت آن را کاهش دهد.
نصب و تثبیت میلگرد بستر در ناودانی منقطع
این مرحله قلب فرآیند اتصال است و شامل قرار دادن میلگرد بستر در ناودانی و محکم کردن آن با استفاده از روش انتخابی (جوشکاری یا بست) است.
نصب با بست های مخصوص:
- میلگرد بستر برش خورده را در امتداد بند افقی ملات (که قرار است در آن ردیف اجرا شود) قرار دهید.
- انتهای میلگرد بستر را در داخل ناودانی منقطع قرار دهید. معمولاً ناودانی ها به گونه ای طراحی می شوند که میلگرد بستر به راحتی در داخل آن ها قرار گیرد.
- بست های مخصوص را در فواصل تعیین شده روی میلگرد بستر قرار داده و سپس آن ها را به لبه یا بدنه ناودانی منقطع متصل کنید. اگر بست گیره ای است آن را فشار دهید تا قفل شود. اگر پیچی است پیچ ها را محکم کنید.
- اطمینان حاصل کنید که میلگرد بستر در مرکز یا موقعیت صحیح در داخل ناودانی قرار گرفته است و بست ها محکم هستند.
نصب با جوشکاری:
- میلگرد بستر برش خورده را در امتداد بند افقی ملات قرار دهید و انتهای آن را در داخل ناودانی منقطع جای دهید.
- با استفاده از تجهیزات جوشکاری جوش های منقطع را در نقاط تعیین شده (معمولاً روی لبه یا بدنه ناودانی و در تماس با میلگرد بستر) اجرا کنید. طول و فاصله جوش ها باید طبق نقشه یا استاندارد باشد.
- دقت کنید که جوشکاری باعث تغییر شکل یا تاب برداشتن ناودانی نشود. از جوشکاری بیش از حد و متمرکز خودداری کنید.
- پس از سرد شدن جوش سرباره آن را تمیز کنید.
در هر دو روش مهم است که میلگرد بستر قبل از تثبیت نهایی در راستای صحیح قرار گرفته باشد و اتصال به گونه ای باشد که میلگرد بستر به درستی مهار شود اما در عین حال اجازه حرکت بسیار محدود در راستای افقی را فراهم کند (این انعطاف پذیری به نوع ناودانی و بست/جوش بستگی دارد).
نکات مهم در انتخاب متریال و تجهیزات مناسب
کیفیت اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع به شدت به کیفیت مصالح و مناسب بودن تجهیزات مورد استفاده بستگی دارد. انتخاب صحیح این موارد دوام استحکام و ایمنی اتصال را تضمین می کند.
انتخاب میلگرد بستر مناسب:
- نوع و قطر: میلگردهای بستر معمولاً به صورت زوج مفتول آجدار با قطر 4 یا 6 میلی متر تولید می شوند که با یک مفتول نازک تر به صورت خرپایی یا نردبانی به هم متصل شده اند. نوع و قطر باید مطابق با نقشه های سازه و محاسبات مهندسی انتخاب شود. استفاده از میلگردهای با قطر نامناسب می تواند عملکرد سیستم را مختل کند.
- استاندارد: میلگرد بستر باید مطابق با استانداردهای ملی یا بین المللی تولید شده باشد. این استانداردها مشخصات مکانیکی و ابعادی میلگرد را تعیین می کنند.
- پوشش: استفاده از میلگرد بستر گالوانیزه گرم به شدت توصیه می شود. پوشش گالوانیزه مقاومت میلگرد در برابر خوردگی را در محیط قلیایی ملات افزایش می دهد و عمر مفید سیستم را بالا می برد.
انتخاب ناودانی منقطع مناسب:
- جنس: ناودانی های منقطع معمولاً از ورق فولادی ساخته می شوند. استفاده از ناودانی های گالوانیزه گرم نیز برای افزایش مقاومت به خوردگی توصیه می شود.
- ابعاد و ضخامت: ابعاد ناودانی (عرض و ارتفاع) باید متناسب با ضخامت دیوار و ابعاد میلگرد بستر باشد تا میلگرد به راحتی در داخل آن قرار گیرد. ضخامت ورق ناودانی نیز باید به گونه ای باشد که مقاومت کافی برای تحمل بارهای وارده و همچنین امکان اتصال محکم (جوشکاری یا بست) را فراهم کند.
- استاندارد: ناودانی ها نیز باید مطابق با استانداردهای مربوط به مقاطع فولادی تولید شده باشند.
انتخاب تجهیزات مورد نیاز برای اتصال:
- برای جوشکاری: دستگاه جوش قوس الکتریکی (SMAW) یا میگ/مگ (GMAW) الکترودهای مناسب کابل های جوش انبر و گیره اتصال ماسک جوشکاری دستکش لباس کار کفش ایمنی.
- برای استفاده از بست: بست های مخصوص اتصال میلگرد بستر به ناودانی (نوع و تعداد مناسب) ابزار نصب بست (اگر نیاز به پیچ گوشتی دریل پرچ کن یا چکش داشته باشد) متر ماژیک یا گچ برای علامت گذاری تراز.
- برای برش: سنگ فرز قیچی میلگرد بر انبر سیم چین (بسته به قطر میلگرد).
- برای آماده سازی: برس سیمی سمباده دستمال مواد حلال (در صورت نیاز).
انتخاب مواد و تجهیزات با کیفیت و مناسب نه تنها اجرای صحیح اتصال را آسان تر می کند بلکه دوام و عملکرد بلندمدت آن را نیز تضمین می نماید.
اشتباهات رایج در اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع و راهکارهای پیشگیری
علی رغم سادگی ظاهری در فرآیند اتصال میلگرد بستر به ناودانی منقطع ممکن است اشتباهاتی رخ دهد که عملکرد سیستم را تحت تأثیر قرار داده و مقاومت دیوار را کاهش دهند. شناسایی این اشتباهات و آگاهی از راهکارهای پیشگیری از آن ها بسیار مهم است.
اشتباهات رایج:
- عدم آماده سازی مناسب سطوح: جوشکاری روی سطوح زنگ زده رنگ شده یا چرب منجر به جوش ضعیف و پر از عیوب می شود. نصب بست روی سطوح کثیف نیز اتصال را لق و ناپایدار می کند.
- انتخاب روش اتصال نامناسب: جوشکاری میلگرد بستر گالوانیزه بدون تهویه و پوشش دهی مجدد یا استفاده از بست های بی کیفیت و نامناسب برای نوع ناودانی از اشتباهات رایج هستند.
- جوشکاری نادرست: استفاده از الکترود نامناسب آمپر غلط طول و فاصله جوش نامکفی یا بیش از حد جوشکاری پیوسته که باعث تاب برداشتن ناودانی می شود یا عدم رعایت نکات ایمنی جوشکاری.
- نصب نادرست بست ها: استفاده از تعداد کم بست نصب بست ها با فاصله زیاد محکم نکردن کافی بست ها یا استفاده از بست های آسیب دیده.
- اندازه گیری و برش غلط میلگرد بستر: برش میلگرد کوتاه تر یا بلندتر از حد نیاز یا برش با ابزار نامناسب که باعث تغییر شکل میلگرد می شود.
- استفاده از متریال نامناسب: استفاده از میلگرد بستر با قطر یا استاندارد نامناسب یا ناودانی با ابعاد یا ضخامت ناکافی. عدم استفاده از میلگرد و ناودانی گالوانیزه در محیط های خورنده.
- عدم رعایت فواصل استاندارد: نصب میلگرد بستر و اتصالات در فواصل نامناسب در ارتفاع دیوار (معمولاً هر 40 سانتی متر یا دو ردیف بلوک).
- غفلت از نکات ایمنی: عدم استفاده از تجهیزات حفاظت فردی به خصوص در هنگام جوشکاری یا برش.
- عدم بازرسی و کنترل کیفیت: عدم بررسی چشمی اتصالات پس از اجرا.
راهکارهای پیشگیری:
- آموزش نیروی کار: اطمینان از اینکه کارگران با روش صحیح اتصال نکات فنی و ایمنی آشنا هستند.
- تهیه نقشه های اجرایی دقیق: مشخص کردن نوع اتصال فواصل نوع مصالح و جزئیات اجرایی در نقشه ها.
- استفاده از مصالح استاندارد و با کیفیت: خرید میلگرد بستر ناودانی و بست ها از تولیدکنندگان معتبر.
- رعایت دقیق دستورالعمل تولیدکنندگان: به خصوص در مورد بست های مکانیکی دستورالعمل نصب تولیدکننده باید به دقت اجرا شود.
- نظارت مستمر در حین اجرا: ناظر کارگاه باید بر اجرای صحیح مراحل آماده سازی برش نصب و اتصال نظارت کند.
- انجام بازرسی های دوره ای: بررسی چشمی اتصالات پس از اجرا و قبل از پوشاندن دیوار.
- رعایت کامل نکات ایمنی: فراهم کردن تجهیزات حفاظت فردی و آموزش استفاده از آن ها.
پیشگیری از این اشتباهات هزینه های اضافی ناشی از تعمیرات و همچنین خطرات احتمالی در آینده را به شدت کاهش می دهد و عملکرد صحیح دیوار را در برابر بارهای وارده تضمین می کند.