ویژگی های طبیعی آبشار هفت چشمه البرز

آبشار هفت چشمه البرز، گوهری طبیعی در دامنه رشته کوه البرز است که تنها یک منظره زیبا نیست، بلکه یک اکوسیستم پویا و منحصربه فرد محسوب می شود. این آبشار که در استان البرز واقع شده، با ویژگی های طبیعی خاص خود از جمله سازندهای زمین شناسی بی نظیر، پوشش گیاهی متنوع، حیات وحش پنهان و اقلیم ویژه، مجموعه ای ارزشمند از میراث طبیعی ایران را به نمایش می گذارد. کاوش در ابعاد طبیعی این آبشار فراتر از یک بازدید ساده گردشگری، به درک عمیق تر ارتباط بین عناصر آب، سنگ، گیاه و جانور در یک محیط کوهستانی کمک می کند. این منطقه، شاهدی زنده بر فرآیندهای مداوم زمین شناختی و بوم شناختی است که در طول هزاران سال، مناظری چنین چشم نواز و زیستگاه هایی پربار را خلق کرده اند. شناخت این ویژگی ها نه تنها تجربه بازدیدکنندگان را غنی می سازد، بلکه بر اهمیت حفظ و صیانت از این سرمایه طبیعی تأکید می کند. مطالعه دقیق این اکوسیستم پیچیده، فرصتی برای درک بهتر پویایی های طبیعت و تأثیر فعالیت های انسانی بر آن فراهم می آورد. این مقاله با هدف ارائه یک بینش تخصصی و جامع به ویژگی های طبیعی آبشار هفت چشمه، اطلاعاتی فراتر از آنچه در معرفی های عمومی یافت می شود، عرضه می کند و به علاقه مندان به طبیعت، زمین شناسی و بوم شناسی، منابعی ارزشمند برای تعمیق دانششان تقدیم می دارد.

موقعیت جغرافیایی و سیمای کلی طبیعی منطقه

آبشار هفت چشمه در استان البرز، در کیلومتر ۱۷ جاده کرج-چالوس، در نزدیکی روستاهای <ب>ارنگهب> و <ب>آساراب> واقع شده است. دسترسی به این آبشار از طریق یکی از زیباترین جاده های کوهستانی ایران، جاده چالوس، میسر است. این منطقه، بخشی از رشته کوه البرز مرکزی محسوب می شود که با توپوگرافی کوهستانی، دره های عمیق و رودخانه های خروشان مشخص می گردد. آبشار در عمق یک دره صخره ای قرار گرفته که توسط رودخانه <ب>ارنگهب> (که خود شاخه ای از رودخانه کرج است) تراشیده شده است. مسیر دسترسی به آبشار، مسیری پیاده روی است که از میان دیواره های صخره ای بلند، پوشش گیاهی متراکم و در امتداد رودخانه می گذرد و چشم اندازهایی بی نظیر از طبیعت بکر منطقه را پیش روی بازدیدکنندگان قرار می دهد. این دره، با شیب های تند و صخره های مرتفع، نمونه ای از فرسایش طولانی مدت آبی و یخچالی در طول دوران زمین شناسی است که به شکل گیری مناظر کنونی انجامیده است. جریان آب در بستر رودخانه و وجود آبشارهای متعدد، نشانه پویایی فرآیندهای هیدرولوژیکی و زمین شناختی در این اکوسیستم است.

ویژگی های طبیعی این منطقه تنها به خود آبشار محدود نمی شود، بلکه شامل اکوسیستم اطراف دره، پوشش گیاهی دامنه ها، و چشم اندازهای کوهستانی دوردست نیز می گردد. حضور رودخانه کرج در نزدیکی منطقه، علاوه بر تأمین آب، بر اقلیم محلی و تنوع زیستی پیرامون خود تأثیر بسزایی دارد. این موقعیت، <ب>آبشار هفت چشمه البرزب> را به یک آزمایشگاه طبیعی برای مطالعه تعاملات پیچیده بین عوامل زمین شناسی، هیدرولوژی و بوم شناسی تبدیل کرده است.

ویژگی های هیدروگرافی و ژئومورفولوژیک آبشار: ماهیت آبی و خاکی

آبشار هفت چشمه البرز، پدیده ای برجسته در علم هیدروگرافی و ژئومورفولوژی است که مطالعه آن، ابعاد شگفت انگیزی از تعاملات آب و سنگ را آشکار می سازد. این آبشار نه یک ریزشگاه واحد، بلکه مجموعه ای از آبشارهای پله ای و متوالی است که در نهایت به یک آبشار اصلی و بلندتر منتهی می شوند.

تعداد و نامگذاری آبشارها

نام هفت چشمه بیش از آنکه به تعداد دقیق هفت چشمه یا آبشار اشاره داشته باشد، نمادی از کثرت چشمه ها و آبشارهای کوچک و بزرگی است که در مسیر رودخانه به هم می پیوندند و منظره ای پلکانی و خروشان را ایجاد می کنند. آبشار اصلی و بلندتر این مجموعه که در انتهای مسیر قرار دارد، به <ب>آدرانب> نیز شهرت دارد. ارتفاع کلی مجموعه آبشارها و ریزشگاه های پله ای در این منطقه حدود ۹۰ متر برآورد می شود، در حالی که بلندترین آبشار منفرد آن حدود ۷ تا ۹ متر ارتفاع دارد. این تفاوت ارتفاع ها، به دلیل شکستگی های متعدد در سازندهای سنگی و وجود پله های طبیعی در بستر رودخانه است که هر یک، آبشاری کوچک را شکل می دهند و در نهایت به آبشار بلندتر <ب>آدرانب> می رسند. این ساختار پلکانی، علاوه بر زیبایی بصری، فرصتی برای مطالعه فرآیندهای فرسایشی تفاضلی در سنگ های مختلف را فراهم می آورد.

سرچشمه و کیفیت آب

منبع اصلی <ب>آب آبشار هفت چشمهب>، ذوب برف ها و یخ های انباشته شده در ارتفاعات بالادست رشته کوه البرز و همچنین چشمه های زیرزمینی متعدد منطقه است. این چشمه ها، آب خود را از نفوذ آب باران و برف به داخل سازندهای سنگی آهکی و حرکت آن در شبکه کارستی زیرزمینی تأمین می کنند. آب این آبشار به دلیل عبور از لایه های سنگی و تصفیه طبیعی، بسیار <ب>زلال، سرد و شفافب> است. دمای پایین آب، حتی در فصول گرم سال، از ویژگی های بارز آن است که به دلیل تغذیه مستقیم از منابع کوهستانی و زیرزمینی است. کیفیت آب از نظر شیمیایی نیز غالباً به دلیل عبور از سنگ های آهکی، حاوی مقادیری از کلسیم کربنات و سایر مواد معدنی است که به سختی آب می افزاید. این مواد معدنی در برخی نقاط، رسوب گذاری کرده و به تشکیل ساختارهای توفا (Tufa) کمک می کنند. نوسانات آبدهی آبشار در فصول مختلف سال مشهود است؛ در فصول پربارش مانند بهار و اوایل تابستان (به دلیل ذوب برف ها)، آبشار پرآب و خروشان است و زیبایی خیره کننده ای دارد، در حالی که در اواخر تابستان و پاییز، حجم آب آن کاهش می یابد اما همچنان جریان دارد و چشم اندازی متفاوت و آرام تر را به نمایش می گذارد.

سازندهای زمین شناسی و سنگ نگاری: تاریخچه زمین

منطقه <ب>آبشار هفت چشمهب> از نظر زمین شناسی در دامنه رشته کوه البرز مرکزی قرار گرفته که عمدتاً از سنگ های رسوبی دوران مزوزوئیک (به ویژه ژوراسیک و کرتاسه) و سنوزوئیک تشکیل شده است. سازندهای غالب در این ناحیه، <ب>سنگ های آهکیب> هستند که قابلیت انحلال پذیری بالایی در برابر آب های اسیدی (ناشی از ترکیب دی اکسید کربن هوا با آب) دارند. این ویژگی، منجر به شکل گیری پدیده های <ب>کارستیب> مانند غارها، چشمه های کارستی و فرسایش های خاص در منطقه شده است.

آبشار هفت چشمه البرز نمونه ای بارز از قدرت فرسایش آب بر سازندهای آهکی است که در طول هزاران سال، اشکال طبیعی بی نظیری از جمله آبشارهای پلکانی و غارهای کوچک را ایجاد کرده است.

رودخانه <ب>ارنگهب> و آبشارهای آن، حاصل فرسایش مداوم و تدریجی این سنگ های آهکی توسط جریان آب است. در طول زمان، آب با حل کردن آهک و حمل ذرات رسوبی، دره را عمیق تر کرده و با ایجاد شکستگی ها و شیب ها، آبشارها را شکل داده است. علاوه بر سنگ های آهکی، ممکن است رسوبات <ب>آبرفتیب> نیز در بستر رودخانه و دامنه های پایین تر مشاهده شود که حاصل حمل و ته نشینی مواد توسط آب در طول تاریخ زمین شناختی است. <ب>فرسایش در آبشار هفت چشمهب> تنها به فرسایش آبی محدود نمی شود؛ <ب>فرسایش بادب> و <ب>فرسایش یخیب> (در فصول سرد) نیز در شکل دهی به صخره ها و دیواره های دره نقش دارند. وجود سازندهای توفا (Tufa) در اطراف آبشار و حوضچه های آن، یکی از ویژگی های منحصربه فرد این منطقه است. توفا، نوعی سنگ آهکی متخلخل است که از رسوب گذاری کلسیم کربنات موجود در آب های غنی از کلسیم در نقاطی که آب با هوا در تماس است (مانند اطراف آبشارها و چشمه ها) تشکیل می شود. این رسوبات، به تدریج بر روی گیاهان و بستر رودخانه ته نشین شده و ساختارهایی شبیه به تراورتن را ایجاد می کنند که به زیبایی طبیعی منطقه می افزایند.

پوشش گیاهی و اکوسیستم منطقه: ردا و جامه سبز هفت چشمه

<ب>پوشش گیاهی آبشار هفت چشمه البرزب> و مناطق اطراف آن، تنوع زیستی قابل توجهی را به نمایش می گذارد که متأثر از اقلیم کوهستانی، رطوبت بالا و نوع <ب>خاک منطقه آبشار هفت چشمهب> (غالباً خاک های جنگلی و مرتعی) است. این پوشش گیاهی، نقش حیاتی در حفظ پایداری خاک، تنظیم چرخه آب و فراهم آوردن زیستگاه برای گونه های جانوری دارد.

گونه های درختی و درختچه ای

درختان بومی و غالب منطقه شامل گونه هایی مانند بید (Salix spp.)، چنار (Platanus orientalis)، افرا (Acer spp.)، و در ارتفاعات بالاتر، درختچه های ارس (Juniperus spp.) و انواع گونه های بلوط (Quercus spp.) است. درختان بید و چنار به دلیل نیاز بالا به آب، عمدتاً در کنار رودخانه و در مسیر آبشار رشد می کنند و سایه ساری دلپذیر ایجاد می کنند. در ارتفاعات بالاتر و دامنه های اطراف، گونه های مقاوم تری مانند <ب>آلبالوی وحشیب>، <ب>زالزالکب> و <ب>زرشکب> نیز دیده می شوند که تنوع زیستی منطقه را افزایش می دهند. پوشش جنگلی در این دره، با توجه به دسترسی به آب و رطوبت بالا، متراکم تر است و به تدریج در ارتفاعات و دامنه های خشک تر، به پوشش مرتعی و بوته زارهای پراکنده تبدیل می شود.

گیاهان مرتعی، دارویی و گلسنگ ها

علاوه بر درختان و درختچه ها، طیف گسترده ای از گیاهان کوچک تر، بوته ها و گیاهان مرتعی در منطقه یافت می شود. محیط مرطوب اطراف آبشار و صخره ها، زیستگاه مناسبی برای رشد <ب>خزهب> و <ب>گلسنگ هاب> فراهم آورده است که نقش مهمی در پوشش دادن صخره ها و حفظ رطوبت دارند. در فصول مختلف، <ب>انواع گل های وحشیب> (مانند شقایق، آلاله، سنبل) و گیاهان دارویی بومی البرز نیز در مراتع و دامنه ها می رویند. این گیاهان نه تنها به زیبایی منطقه می افزایند، بلکه بخش مهمی از زنجیره غذایی محلی را تشکیل می دهند و در تثبیت خاک و جلوگیری از فرسایش نقش کلیدی ایفا می کنند.

تغییرات فصلی پوشش گیاهی

پوشش گیاهی منطقه هفت چشمه در طول سال، تغییرات چشمگیری را تجربه می کند که به زیبایی های فصلی آن می افزاید. در بهار، با ذوب شدن برف ها و افزایش رطوبت، منطقه به سرعت سرسبز می شود و درختان برگ می آورند. در تابستان، این سرسبزی به اوج خود می رسد و سایه سار درختان، خنکای دلپذیری را در کنار آبشار فراهم می آورد. پاییز، زمان دگرگونی رنگ هاست؛ برگ درختان افرا، چنار و سایر گونه ها به رنگ های زرد، نارنجی و قرمز درمی آیند و چشم اندازی خیره کننده ایجاد می کنند. در زمستان، درختان خزان می کنند و منطقه تحت پوشش برف و یخ قرار می گیرد، اما همچنان زیبایی خاص خود را دارد و نشان از پایداری <ب>اکوسیستم آبشار هفت چشمهب> در برابر شرایط دشوار فصلی است.

حیات وحش و تنوع زیستی: ساکنان پنهان و حیات بخش آبشار

تنوع زیستی هفت چشمه البرز، شامل طیف وسیعی از گونه های جانوری است که متناسب با اکوسیستم کوهستانی و آبی منطقه، در آن زندگی می کنند. اگرچه مشاهده بسیاری از این گونه ها ممکن است دشوار باشد، اما حضور آن ها نقش حیاتی در حفظ تعادل اکولوژیکی منطقه دارد. این منطقه، به دلیل بکر بودن و دسترسی به منابع آب و پوشش گیاهی، یک زیستگاه و کریدور زیستی مهم برای بسیاری از گونه ها محسوب می شود.

پرندگان

آبشار هفت چشمه و دره اطراف آن، پناهگاه و محل عبور بسیاری از گونه های پرندگان، هم بومی و هم مهاجر است. پرندگان شکاری مانند <ب>سارگپهب> و <ب>عقاب طلاییب> ممکن است بر فراز آسمان دره به پرواز درآیند. در میان درختان و بوته ها، گونه های کوچکتر مانند <ب>بلبلب>، <ب>توکاب>، <ب>سینه سرخب> و انواع <ب>گنجشک سانانب> دیده می شوند که با آواز خود به طراوت محیط می افزایند. پرندگان آبزی نیز، به خصوص در بخش های آرام تر رودخانه ارنگه، می توانند حضور داشته باشند، هرچند که ماهیت خروشان آبشار کمتر مناسب زندگی دائمی آن ها است.

پستانداران کوچک

در میان بوته ها و صخره های اطراف آبشار، می توان به وجود پستانداران کوچک اشاره کرد. سنجاب ایرانی (در نواحی جنگلی تر)، خرگوش و انواع جوندگان از جمله ساکنان این اکوسیستم هستند. روباه، شغال و در موارد نادر، پستانداران بزرگ تر مانند گرگ یا خوک وحشی نیز ممکن است در مناطق دوردست تر و بکرتر کوهستان مشاهده شوند، اگرچه در نزدیکی مسیرهای پرتردد انسانی کمتر دیده می شوند.

آبزیان و دوزیستان

رودخانه کرج که آبشار هفت چشمه بخشی از حوضه آبریز آن است، زیستگاه انواع ماهیان بومی، به ویژه قزل آلای خال قرمز است که نیاز به آب سرد و زلال دارد. در حوضچه های آرام تر آبشار و کناره های رودخانه، می توان به وجود دوزیستان مانند انواع قورباغه ها و سمندرها اشاره کرد که برای بقا به محیطی مرطوب وابسته هستند.

حشرات و بندپایان

حشرات و بندپایان، از جمله مهمترین اجزای اکوسیستم آبشار هفت چشمه هستند که نقش حیاتی در گرده افشانی گیاهان، تجزیه مواد آلی و تأمین غذا برای سایر گونه ها ایفا می کنند. پروانه ها، سنجاقک ها (به ویژه در نزدیکی آب)، انواع زنبورها و عنکبوت ها از جمله رایج ترین بندپایان این منطقه هستند. این تنوع از حشرات و بندپایان نشان دهنده سلامت کلی اکوسیستم و وجود یک زنجیره غذایی فعال است.

اقلیم و میکروکلیمای آبشار: هوای خاص منطقه

اقلیم آبشار هفت چشمه کرج، به طور کلی کوهستانی و معتدل است، اما وجود آبشار و جریان دائمی آب، یک میکروکلیمای خاص را در اطراف آن ایجاد می کند که با محیط های خشک تر اطراف متفاوت است. این میکروکلیما، نقش مهمی در شکل گیری پوشش گیاهی و تنوع زیستی منحصر به فرد منطقه ایفا می کند.

تغییرات دمایی فصلی

تابستان ها در منطقه آبشار هفت چشمه، خنک و دلپذیر است که آن را به مقصدی ایده آل برای فرار از گرمای شهرهای مجاور مانند کرج و تهران تبدیل می کند. ارتفاع از سطح دریا و وجود جریان آب سرد آبشار، به کاهش دما و افزایش رطوبت کمک می کند. در مقابل، زمستان ها بسیار سرد هستند و با احتمال بارش برف سنگین همراه می باشند. در این فصل، آبشار و صخره های اطراف آن ممکن است با تشکیل قندیل های یخی بزرگ، منظره ای بی نظیر و یخی را به نمایش بگذارند.

میزان بارش و رطوبت

منطقه البرز به طور کلی از مناطق پربارش کشور محسوب می شود و آبشار هفت چشمه نیز از این قاعده مستثنی نیست. میزان بارش سالانه در این ناحیه، به ویژه در فصول بهار و پاییز، قابل توجه است. این بارش ها نقش مستقیمی در حجم آبدهی آبشار و حفظ سرسبزی منطقه دارند. رطوبت نسبی در اطراف آبشار، به خصوص در نزدیکی حوضچه ها و محل ریزش آب، به دلیل پاشش مداوم قطرات آب به طور قابل توجهی بالا است. این رطوبت دائمی، به رشد گیاهان رطوبت دوست، خزه ها و گلسنگ ها کمک می کند و اکوسیستم منحصربه فردی را شکل می دهد.

پدیده های طبیعی خاص

میکروکلیمای آبشار می تواند منجر به بروز پدیده های طبیعی خاصی شود. در صبح های زود یا پس از باران، مه صبحگاهی غلیظی ممکن است در دره و اطراف آبشار شکل گیرد که به فضا حالتی اسرارآمیز و رؤیایی می بخشد. وزش بادهای محلی نیز که ناشی از تفاوت دمای دره با دامنه های اطراف است، می تواند حس خنکی را تقویت کند. در روزهای آفتابی، پاشش نور خورشید بر قطرات آب آبشار می تواند منجر به تشکیل رنگین کمان های زیبا شود که به جذابیت بصری منطقه می افزاید.

بهترین زمان بازدید از منظر ویژگی های طبیعی

از منظر تجربه کامل ویژگی های طبیعی آبشار هفت چشمه، اواسط بهار تا اواخر تابستان (به ویژه اردیبهشت تا مرداد) بهترین زمان بازدید محسوب می شود. در این فصول، آبشار در پرآب ترین حالت خود قرار دارد و پوشش گیاهی منطقه به اوج سرسبزی و زیبایی می رسد. دمای هوا نیز مطبوع است و امکان پیاده روی و لذت بردن از طبیعت را فراهم می کند. بازدید در پاییز نیز برای تماشای تغییر رنگ برگ درختان و زمستان برای دیدن قندیل های یخی، تجربه ای متفاوت و خاص خواهد بود، اما مستلزم آمادگی بیشتر برای شرایط آب و هوایی سرد و مسیرهای لغزنده است.

نکات مهم برای حفاظت از ویژگی های طبیعی آبشار

آبشار هفت چشمه البرز یک گنجینه طبیعی بی بدیل است که حفاظت از آن برای نسل های آینده حیاتی است. بازدید مسئولانه و آگاهانه از این منطقه، نقش مهمی در حفظ اکوسیستم بکر و پویایی آن دارد. رعایت نکات زیر، نه تنها به حفظ زیبایی های طبیعی کمک می کند، بلکه تجربه بازدید را نیز ایمن تر و لذت بخش تر می سازد:

1. عدم رهاسازی زباله: مهمترین اصل در طبیعت گردی مسئولانه، جمع آوری تمامی زباله ها و پسماندها و خارج کردن آن ها از منطقه است. حتی کوچکترین ذرات پلاستیکی یا غذایی می توانند به اکوسیستم منطقه آسیب برسانند.
2. حفاظت از پوشش گیاهی و حیات وحش: از چیدن گل ها، شکستن شاخه ها و آسیب رساندن به گونه های گیاهی آبشار هفت چشمه خودداری کنید. به حیات وحش منطقه احترام بگذارید؛ از نزدیک شدن بیش از حد به حیوانات، غذا دادن به آن ها یا ایجاد سر و صدا که موجب برهم خوردن آرامش زیستگاهشان می شود، پرهیز کنید.
3. عدم روشن کردن آتش: روشن کردن آتش در طبیعت، به ویژه در فصول خشک، می تواند منجر به آتش سوزی های ویرانگر شود. در صورت نیاز به پخت و پز، از اجاق های سفری ایمن استفاده کنید و اطمینان حاصل کنید که هیچ اثری از آتش پس از ترک منطقه باقی نمی ماند.
4. رعایت اصول طبیعت گردی کم تأثیر: تا حد امکان از مسیرهای مشخص شده عبور کنید تا به خاک منطقه آبشار هفت چشمه و پوشش گیاهی آن آسیب نرسد. از ایجاد سر و صدای بلند خودداری کنید تا آرامش طبیعت حفظ شود.
5. ایمنی در مسیر: مسیر دسترسی به آبشار ممکن است در نقاطی صخره ای و لغزنده باشد، به ویژه پس از بارندگی یا در نزدیکی آبشار به دلیل پاشش آب. استفاده از کفش مناسب پیاده روی با آج قوی ضروری است. به علائم هشدار دهنده توجه کنید و از صعود به نقاط پرخطر خودداری نمایید.
6. آمادگی برای تغییرات آب و هوا: اقلیم آبشار هفت چشمه کرج می تواند به سرعت تغییر کند. همراه داشتن لباس گرم و ضد آب، حتی در فصول گرم، توصیه می شود. قبل از حرکت، پیش بینی آب و هوا را بررسی کنید.

حفاظت از آبشار هفت چشمه البرز، مسئولیت مشترک همه ماست. هر اقدام کوچکی در جهت حفظ پاکیزگی و آرامش این محیط طبیعی، به پایداری این گنجینه برای نسل های آینده کمک می کند.

نتیجه گیری

آبشار هفت چشمه البرز، فراتر از یک مقصد گردشگری صرف، یک اکوسیستم طبیعی پویا و ارزشمند است که ویژگی های طبیعی منحصر به فردی را در دل رشته کوه البرز به نمایش می گذارد. از زمین شناسی خاص آن با سازندهای آهکی که سبب فرسایش های دیدنی و شکل گیری آبشارهای پلکانی و غارهای طبیعی شده، تا پوشش گیاهی غنی شامل درختان بید و چنار و گیاهان رطوبت دوست، و همچنین حیات وحش پنهان از پرندگان بومی تا پستانداران کوچک و آبزیان رودخانه ارنگه، همگی عناصر سازنده این میراث طبیعی بی بدیل هستند. اقلیم ویژه و میکروکلیمای منحصربه فرد آبشار نیز به این پیچیدگی و زیبایی می افزاید و فصول مختلف سال را با چشم اندازهایی متفاوت و دل نشین همراه می سازد.

شناخت عمیق این ابعاد طبیعی، نه تنها تجربه بازدیدکنندگان را غنی تر می سازد، بلکه بر اهمیت حفاظت از آبشار هفت چشمه البرز و اکوسیستم شکننده آن تأکید می کند. هر بازدیدکننده، یک نقش آفرین در حفظ این زیبایی ها و تنوع زیستی است. با رعایت اصول طبیعت گردی مسئولانه، از جمله عدم رهاسازی زباله، آسیب نرساندن به پوشش گیاهی و حیات وحش، و رعایت نکات ایمنی، می توانیم اطمینان حاصل کنیم که این گنجینه طبیعی برای نسل های آینده نیز پابرجا و با طراوت باقی خواهد ماند. آبشار هفت چشمه، دعوتی است به تأمل در شکوه طبیعت و درک پیوندهای پیچیده ای که حیات را در این سیاره ممکن می سازد؛ دعوتی که پذیرش آن، مسئولیت پذیری و ارج نهادن به این موهبت الهی را می طلبد.

این مقاله با هدف ارائه اطلاعات تخصصی و جامع، سعی در افزایش آگاهی عمومی نسبت به ارزش های اکولوژیک این منطقه داشت تا هر بازدیدکننده، نه تنها یک تماشاگر، بلکه یک حافظ آگاه برای این پدیده طبیعی باشد.