آیا می دانستید که قاره هشتمی هم وجود دارد؟

بله شواهد زمین شناسی قوی نشان می دهد منطقه ای وسیع به نام زلاندیا در جنوب غربی اقیانوس آرام که بیشتر آن زیر آب است ویژگی های یک قاره را دارد. این منطقه در واقع قاره هشتم پیشنهادی زمین است که بحث های علمی زیادی را برانگیخته.

برای قرن ها نقشه های جهان هفت قاره شناخته شده را به ما نشان داده اند: آسیا آفریقا آمریکای شمالی آمریکای جنوبی قطب جنوب اروپا و استرالیا (که گاهی اقیانوسیه هم نامیده می شود). این تقسیم بندی جغرافیایی که بیشتر بر اساس خشکی های بزرگ و متمایز زمین است برای نسل ها پایه آموزش جغرافیا بوده است. اما علم زمین شناسی با ابزارهای پیشرفته و داده های جدید همواره در حال به روزرسانی درک ما از سیاره ای است که روی آن زندگی می کنیم.

کشف و شناسایی زلاندیا به عنوان یک قاره احتمالی یکی از هیجان انگیزترین تحولات در زمین شناسی معاصر است. این کشف نه تنها دانش ما را درباره ساختار پوسته ی زمین گسترش می دهد بلکه تعریف سنتی ما از قاره را نیز به چالش می کشد. زلاندیا با مساحتی حدود ۴.۹ میلیون کیلومتر مربع منطقه ای بسیار بزرگتر از بسیاری از کشورها و حتی بزرگتر از شبه قاره هند است اما ویژگی منحصر به فرد آن این است که حدود ۹۴ درصد از مساحت آن در زیر امواج اقیانوس آرام پنهان مانده است.

بخش های قابل مشاهده ی این قاره ی غرق شده عمدتاً شامل جزایر نیوزیلند و کالدونیای جدید است که به عنوان برجسته ترین قله های یک توده ی زمین شناسی بسیار بزرگتر عمل می کنند. این کشف نتیجه ی دهه ها تحقیق و جمع آوری داده های زمین شناسی از کف اقیانوس و بررسی سنگ ها و ساختارهای زیرین است. دانشمندان با استفاده از روش های مختلفی مانند بررسی نمونه های سنگی تحلیل داده های لرزه نگاری و اندازه گیری گرانش به این نتیجه رسیدند که زلاندیا دارای تمام ویژگی های لازم برای طبقه بندی به عنوان یک قاره ی مجزا است.

این ویژگی ها شامل ضخامت پوسته ی زمین در این منطقه (که ضخیم تر از پوسته ی اقیانوسی و نازک تر از پوسته ی قاره ای معمولی است اما به وضوح از اطراف خود متمایز است) انواع سنگ های موجود (وجود سنگ های گرانیتی و دگرگونی که نشانه ی پوسته ی قاره ای هستند) و ارتفاع کلی منطقه نسبت به کف اقیانوس اطراف آن است. این مجموعه از شواهد زمین شناسان را متقاعد کرده است که زلاندیا یک قاره ی واقعی است که سرنوشت زمین شناختی متفاوتی نسبت به قاره های دیگر داشته و بخش اعظم آن زیر آب رفته است.

بحث در مورد زلاندیا تنها به شناسایی یک توده ی زمین شناسی محدود نمی شود بلکه پرسش های عمیق تری را درباره ی نحوه ی تعریف و شمارش قاره ها مطرح می کند. آیا تعریف ما از قاره باید صرفاً بر اساس خشکی های بزرگ بالای سطح دریا باشد یا معیارهای زمین شناسی زیر سطح آب نیز باید در نظر گرفته شوند؟ پذیرش زلاندیا به عنوان قاره هشتم می تواند نحوه ی آموزش جغرافیا و زمین شناسی را در آینده تغییر دهد و درک ما را از دینامیک پیچیده ی سیاره ی زمین غنی تر سازد.

این مقاله به بررسی دقیق تر این کشف شگفت انگیز شواهد زمین شناسی پشت آن ویژگی های منحصر به فرد زلاندیا و پیامدهای آن برای علم زمین شناسی و درک عمومی ما از قاره های جهان می پردازد. با ما همراه باشید تا با قاره هشتم زمین زلاندیا بیشتر آشنا شوید.

کشف قاره جدید

ایده ی وجود یک توده ی زمین شناسی بزرگ در جنوب غربی اقیانوس آرام که فراتر از نیوزیلند و کالدونیای جدید باشد سابقه ای طولانی دارد. اولین نشانه ها به نقشه های اولیه ی اقیانوس ها باز می گردد اما در قرن بیستم با پیشرفت زمین شناسی و نقشه برداری از کف دریا شواهد بیشتری پدیدار شد. تحقیقات سیستماتیک تر از دهه ی ۱۹۶۰ آغاز شد زمانی که زمین شناسان متوجه شدند که سنگ های بستر دریا در این منطقه از نوع پوسته ی قاره ای هستند نه پوسته ی اقیانوسی نازک و بازالتی که در بیشتر بستر اقیانوس ها یافت می شود.

این تفاوت در نوع سنگ ها و ضخامت پوسته نشان دهنده ی این بود که این منطقه ساختاری متفاوت دارد. داده های لرزه نگاری که با ارسال امواج صوتی به داخل زمین و تحلیل بازگشت آن ها ساختار زیرین را مشخص می کنند نیز این شواهد را تأیید کردند. آن ها نشان دادند که پوسته ی زیرین در این منطقه ضخیم تر و با سرعت موج لرزه ای متفاوت نسبت به پوسته ی اقیانوسی اطراف است. این ویژگی ها کاملاً منطبق با تعریف زمین شناسی از پوسته ی قاره ای است.

نقطه ی عطف در این مسیر جمع آوری و تحلیل جامع این شواهد توسط گروهی از زمین شناسان به سرپرستی نیک مورتیمر از GNS Science نیوزیلند بود. آن ها در سال ۲۰۱۷ مقاله ای در نشریه ی GSA Today منتشر کردند که در آن با ارائه ی شواهد قوی استدلال کردند که زلاندیا یک قاره ی زمین شناسی است که تمام معیارهای تعریف قاره را دارا است. این مقاله به سرعت توجه جامعه ی علمی و رسانه ها را به خود جلب کرد و بحث درباره ی قاره هشتم را وارد مرحله ی جدیدی کرد.

این کشف بر اساس چهار معیار اصلی زمین شناسی برای تعریف قاره استوار بود: ۱. ارتفاع بالا نسبت به مناطق اطراف (هرچند بیشتر آن زیر آب است اما نسبت به کف اقیانوس اطراف مرتفع تر است) ۲. وجود سنگ های آذرین دگرگونی و رسوبی که نشانه ی پوسته ی قاره ای هستند (مانند گرانیت) ۳. پوسته ی قاره ای ضخیم تر از پوسته ی اقیانوسی و ۴. داشتن یک منطقه ی مشخص و مرزهای به وضوح تعریف شده. تیم مورتیمر نشان داد که زلاندیا هر چهار معیار را برآورده می کند.

فرآیند کشف زلاندیا نشان دهنده ی این است که چگونه علم با استفاده از ابزارهای پیشرفته و تحلیل داده های جمع آوری شده در طول دهه ها می تواند درک ما را از ویژگی های بنیادین سیاره مان تغییر دهد. این کشف حاصل کار سخت و مداوم زمین شناسان نقشه برداران دریایی و سایر دانشمندان بوده است که با کنار هم قرار دادن قطعات پازل تصویر کامل تری از ساختار زمین ارائه داده اند.

شناسایی زلاندیا به عنوان یک قاره ی زمین شناسی یک دستاورد بزرگ در زمین شناسی قاره ای محسوب می شود. این امر نه تنها یک بخش بزرگ و ناشناخته از پوسته ی زمین را به نقشه اضافه می کند بلکه پرسش های جدیدی را درباره ی نحوه ی شکل گیری و تکامل قاره ها در طول تاریخ زمین مطرح می سازد. مطالعه ی زلاندیا می تواند به دانشمندان کمک کند تا فرآیندهای زمین شناسی مانند شکست قاره ها و تشکیل حوضه های اقیانوسی را بهتر درک کنند.

این کشف همچنین پیامدهایی برای درک ما از توزیع منابع طبیعی دارد. پوسته ی قاره ای معمولاً حاوی ذخایر معدنی و هیدروکربنی است که در پوسته ی اقیانوسی یافت نمی شوند. مطالعه ی زلاندیا می تواند به شناسایی مناطق جدید برای اکتشاف منابع کمک کند البته با در نظر گرفتن چالش های فنی و زیست محیطی مرتبط با کار در آب های عمیق. در مجموع کشف زلاندیا یک یادآوری قدرتمند است که حتی در قرن بیست و یکم سیاره ی ما هنوز اسرار زیادی برای فاش کردن دارد.

قاره هشتم کره زمین را بشناسید

زلاندیا یک توده ی زمین شناسی عظیم است که مساحت آن حدود ۴.۹ میلیون کیلومتر مربع تخمین زده می شود تقریباً دو سوم مساحت استرالیا. این قاره ی پیشنهادی در جنوب غربی اقیانوس آرام واقع شده و عمدتاً در زیر آب قرار دارد با تنها بخش های کوچکی که بالای سطح دریا قرار گرفته اند. این بخش های قابل مشاهده شامل جزایر شمالی و جنوبی نیوزیلند جزیره ی استوارت کالدونیای جدید و چندین جزیره ی کوچکتر دیگر هستند.

یکی از ویژگی های اصلی زلاندیا که آن را از کف اقیانوس اطراف متمایز می کند ترکیب زمین شناسی آن است. پوسته ی زلاندیا عمدتاً از سنگ هایی مانند گرانیت و گنیس تشکیل شده است که نمونه های بارز پوسته ی قاره ای هستند. این در تضاد با پوسته ی اقیانوسی است که عمدتاً از بازالت تشکیل شده و بسیار نازک تر است. اگرچه پوسته ی زلاندیا نسبت به پوسته ی قاره های دیگر کمی نازک تر و کشیده تر است (ضخامتی بین ۱۰ تا ۳۰ کیلومتر در مقایسه با ۳۰ تا ۷۰ کیلومتر برای قاره های معمولی) اما همچنان به وضوح از پوسته ی اقیانوسی اطراف خود که ضخامتی حدود ۷ کیلومتر دارد متمایز است.

زلاندیا بخشی از ابرقاره ی باستانی گوندوانا بود که حدود ۸۵ میلیون سال پیش شروع به شکستن کرد. زلاندیا از استرالیا و قطب جنوب جدا شد و شروع به حرکت و فرونشست کرد. فرآیند کشیدگی و نازک شدن پوسته در طول میلیون ها سال باعث شد که بخش اعظم این قاره زیر سطح دریا قرار گیرد. این فرونشست یک ویژگی منحصر به فرد زمین شناختی است که زلاندیا را از سایر قاره ها متمایز می کند.

مرزهای زلاندیا نیز بر اساس شواهد زمین شناسی و تغییر ناگهانی در نوع پوسته و ضخامت آن تعریف شده اند. نقشه های گرانش و داده های لرزه نگاری به دانشمندان کمک کرده اند تا این مرزها را با دقت نسبی مشخص کنند. این مرزها نشان می دهند که زلاندیا یک واحد زمین شناسی منسجم و مستقل است نه صرفاً مجموعه ای از جزایر یا یک فلات اقیانوسی بزرگ.

اگرچه بیشتر زلاندیا زیر آب است اما بخش های بالای آب آن به ویژه نیوزیلند و کالدونیای جدید چشم اندازهای متنوع و منحصر به فردی دارند که نتیجه ی تاریخ زمین شناختی پیچیده ی این قاره است. کوه های بلند آتشفشان های فعال یخچال های طبیعی و سواحل زیبا در نیوزیلند و صخره های مرجانی وسیع و تنوع زیستی غنی در کالدونیای جدید همگی بخشی از اکوسیستم های مرتبط با این قاره ی غرق شده هستند.

مطالعه ی زلاندیا اطلاعات ارزشمندی درباره ی فرآیندهای زمین شناسی در مقیاس بزرگ مانند تکتونیک صفحه ای شکست قاره ها و فرونشست آن ها ارائه می دهد. با بررسی سنگ های جمع آوری شده از کف دریا و تحلیل داده های ژئوفیزیکی دانشمندان می توانند تاریخچه ی دقیق تری از نحوه ی جدا شدن زلاندیا از گوندوانا و فرونشست آن بازسازی کنند. این مطالعات به درک بهتر ما از دینامیک پوسته ی زمین در طول میلیون ها سال کمک می کند.

علاوه بر اهمیت علمی زلاندیا پیامدهای عملی نیز دارد. درک بهتر ساختار زمین شناسی این منطقه می تواند در اکتشاف منابع طبیعی مانند ذخایر معدنی یا سوخت های فسیلی که ممکن است در زیر بستر دریا وجود داشته باشند مفید باشد. همچنین مطالعه ی گسل ها و فعالیت های لرزه ای در این منطقه برای درک بهتر خطر زمین لرزه و سونامی در اطراف نیوزیلند و سایر جزایر حائز اهمیت است.

به طور خلاصه زلاندیا یک قاره ی زمین شناسی واقعی است که به دلیل فرونشست بخش عمده ی آن در زیر آب از دید پنهان مانده بود. شناسایی آن به عنوان قاره هشتم یک دستاورد مهم علمی است که تعریف ما از قاره ها را گسترش می دهد و فرصت های جدیدی برای تحقیق در زمین شناسی و اکتشاف فراهم می کند. این قاره ی غرق شده یک نمونه ی fascinating از پیچیدگی و دینامیک سیاره ی ما است.

با کشف قاره جدید تعداد قاره های جهان به 8 عدد رسید

بحث در مورد تعداد قاره های جهان اغلب به نحوه ی تعریف قاره بستگی دارد. به طور سنتی قاره ها به عنوان توده های خشکی بزرگ و پیوسته بالای سطح دریا تعریف می شوند که مرزهای مشخصی دارند. بر اساس این تعریف جغرافیایی متداول ترین شمارش هفت قاره را شامل می شود: آفریقا قطب جنوب آسیا استرالیا اروپا آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی.

با این حال زمین شناسان از معیارهای متفاوتی برای تعریف قاره استفاده می کنند که عمدتاً بر اساس ترکیب و ضخامت پوسته ی زمین است. از دیدگاه زمین شناسی قاره یک واحد زمین شناسی بزرگ است که از پوسته ی قاره ای تشکیل شده و از پوسته ی اقیانوسی اطراف خود متمایز است. این پوسته معمولاً ضخیم تر است و از سنگ های متفاوتی نسبت به پوسته ی اقیانوسی تشکیل شده است.

کشف و شناسایی زلاندیا بر اساس این معیارهای زمین شناسی صورت گرفته است. همانطور که پیشتر اشاره شد زلاندیا دارای پوسته ی قاره ای با ترکیب و ضخامت متمایز است و مرزهای مشخصی دارد که آن را از بستر اقیانوس اطراف جدا می کند. این ویژگی ها طبق تعریف زمین شناختی زلاندیا را واجد شرایط قاره بودن می سازد حتی اگر بخش عمده ی آن زیر آب باشد.

اگر معیار زمین شناسی را برای تعریف قاره بپذیریم آنگاه زلاندیا به لیست قاره های شناخته شده اضافه می شود. در این صورت تعداد قاره های زمین به هشت عدد افزایش می یابد. این هشت قاره عبارتند از: آفریقا قطب جنوب آسیا استرالیا (اقیانوسیه) اروپا آمریکای شمالی آمریکای جنوبی و زلاندیا.

پذیرش زلاندیا به عنوان قاره هشتم بیشتر در میان جامعه ی زمین شناسی رایج شده است. این بدان معنا نیست که ناگهان نقشه های جغرافیایی مدارس در سراسر جهان تغییر خواهند کرد و همه بلافاصله شروع به شمارش ۸ قاره خواهند کرد. تغییر در تعاریف جغرافیایی معمولاً زمان بر است و نیاز به پذیرش گسترده تر در سطح بین المللی دارد. با این حال از نظر علمی شواهد برای طبقه بندی زلاندیا به عنوان یک قاره ی مستقل بسیار قوی است.

این وضعیت مشابه بحث هایی است که در گذشته در مورد وضعیت پلوتون به عنوان یک سیاره وجود داشت. در نهایت جامعه ی علمی بر اساس معیارهای جدید پلوتون را از دسته ی سیارات خارج کرد و آن را به عنوان یک سیاره ی کوتوله طبقه بندی کرد. در مورد زلاندیا اتفاق برعکس است؛ یک منطقه ی بزرگ که قبلاً به عنوان یک توده ی زمین شناسی مجزا در حد قاره شناخته نمی شد اکنون بر اساس شواهد زمین شناسی به این وضعیت ارتقا یافته است.

پیامدهای این کشف فراتر از صرفاً افزایش تعداد قاره ها است. این موضوع درک ما را از نحوه ی شکل گیری و تکامل قاره ها ساختار درونی زمین و توزیع ویژگی های زمین شناختی در سطح سیاره عمیق تر می کند. مطالعه ی زلاندیا به زمین شناسان کمک می کند تا مدل های دقیق تری از تاریخ زمین و فرآیندهای تکتونیکی ارائه دهند.

علاوه بر این شناسایی زلاندیا به عنوان یک قاره می تواند بر مسائل حقوقی و اقتصادی مرتبط با مالکیت و بهره برداری از منابع در بستر دریا تأثیر بگذارد. قوانین بین المللی مرتبط با مناطق انحصاری اقتصادی و فلات قاره اغلب بر اساس مرزهای زمین شناسی تعریف می شوند. درک دقیق تر از گستره ی زلاندیا به عنوان یک واحد قاره ای می تواند در این زمینه مهم باشد.

در پایان اگرچه ممکن است همچنان در بسیاری از منابع عمومی و آموزشی با شمارش سنتی هفت قاره مواجه شویم اما از دیدگاه زمین شناسی مدرن شواهد قوی از وجود قاره هشتمی به نام زلاندیا حکایت دارد. این کشف یک یادآوری از پویایی علم و نحوه ی تغییر درک ما از جهان با جمع آوری داده ها و تحلیل های جدید است.

ویژگی	پوسته ی قاره ای (نمونه: زلاندیا)	پوسته ی اقیانوسی
ترکیب اصلی سنگ ها	گرانیتی و دگرگونی (فلسیک)	بازالتی (مافیک)
ضخامت معمول	۱۰ تا ۷۰ کیلومتر (زلاندیا: ۱۰ تا ۳۰ کیلومتر)	۵ تا ۱۰ کیلومتر (معمولاً ۷ کیلومتر)
چگالی	کمتر (حدود ۲.۷ گرم بر سانتی متر مکعب)	بیشتر (حدود ۳.۰ گرم بر سانتی متر مکعب)
ارتفاع نسبت به سطح دریا	عمدتاً بالای سطح دریا (زلاندیا: عمدتاً زیر آب)	همیشه زیر سطح دریا
عمر سنگ ها	میلیاردها سال	حداکثر حدود ۲۰۰ میلیون سال

یک قاره جدید پیدا شده است عکس

اگرچه نمی توانیم مستقیماً عکسی از کل قاره ی زلاندیا ارائه دهیم زیرا بیشتر آن زیر آب است اما می توانیم تصاویری را تصور کنیم که کشف آن را به تصویر می کشند. یکی از مهم ترین تصاویر مرتبط نقشه های توپوگرافی کف اقیانوس است که ارتفاع و عمق بستر دریا را نشان می دهند. این نقشه ها به وضوح نشان می دهند که منطقه ی زلاندیا دارای یک فلات مرتفع تر نسبت به دشت های عمیق اقیانوسی اطراف است حتی اگر این فلات زیر آب باشد. این نقشه ها اولین شواهد بصری از گستردگی و ارتفاع نسبی این توده ی زمین شناسی بودند.

تصاویر دیگری که به درک زلاندیا کمک می کنند نقشه های زمین شناسی هستند که نوع سنگ ها و ضخامت پوسته ی زمین را در مناطق مختلف نشان می دهند. این نقشه ها با استفاده از داده های جمع آوری شده از نمونه برداری های کف دریا (مانند نمونه های گرانیتی) و اندازه گیری های لرزه نگاری تهیه می شوند. این تصاویر بصری نشان می دهند که منطقه ی زلاندیا دارای ویژگی های پوسته قاره ای است که آن را از پوسته ی اقیانوسی اطراف متمایز می کند.

همچنین می توانیم نقشه هایی را تصور کنیم که زلاندیا را در بستر اقیانوس در کنار قاره های دیگر نشان می دهند. در این نقشه ها بخش های زیر آب زلاندیا معمولاً با رنگی متفاوت یا هاشور نشان داده می شوند تا گستردگی واقعی آن را نمایان کنند. این تصاویر به ما کمک می کنند تا مقیاس زلاندیا را نسبت به قاره های شناخته شده ی دیگر درک کنیم و ببینیم که چگونه نیوزیلند و کالدونیای جدید تنها بخش های کوچک و مرتفع این ساختار عظیم هستند.

تصاویر ماهواره ای از جزایر نیوزیلند و کالدونیای جدید نیز به نوعی بخشی از تصویر قاره ی زلاندیا هستند. این جزایر به عنوان بخش های بالای آب این قاره چشم اندازهای متنوعی از کوه ها دشت ها و خطوط ساحلی را نشان می دهند که همگی بر روی پوسته ی قاره ای زلاندیا قرار گرفته اند. دیدن این جزایر از فضا یا در عکس ها به ما یادآوری می کند که بخش کوچکی از این قاره ی غرق شده هنوز بالای آب قرار دارد و زیستگاه انسان ها و حیات وحش است.

در نهایت تصاویر بازسازی شده ی هنری یا مدل های سه بعدی کامپیوتری نیز می توانند به visualization قاره ی زلاندیا کمک کنند. این تصاویر تلاش می کنند تا شکل و شمایل زلاندیا را اگر سطح دریا پایین تر بود و کل قاره نمایان می شد به تصویر بکشند. این مدل ها بر اساس داده های علمی از توپوگرافی زیر آب و ساختار زمین شناسی تهیه می شوند و درک ما از شکل و گستردگی واقعی این قاره ی پنهان را تسهیل می کنند.

یک قاره جدید پیدا شده است به همراه ویدیو

ارائه اطلاعات در قالب ویدیو می تواند درک کشف قاره ی جدیدی مانند زلاندیا را بسیار ملموس تر کند. یک ویدیوی آموزشی در این زمینه ممکن است با انیمیشنی از ابرقاره ی باستانی گوندوانا آغاز شود و نشان دهد که چگونه قاره های امروزی از جمله زلاندیا از آن جدا شده اند. این انیمیشن می تواند فرآیند شکست قاره ای و حرکت صفحه ی زلاندیا را در طول میلیون ها سال به تصویر بکشد و توضیح دهد که چگونه کشیدگی پوسته منجر به فرونشست بخش اعظم آن شده است.

بخش دیگری از ویدیو می تواند به نمایش فرآیند جمع آوری داده های زمین شناسی بپردازد. این شامل تصاویری از کشتی های تحقیقاتی در اقیانوس آرام پایین فرستادن تجهیزات لرزه نگاری به کف دریا یا نمونه برداری از سنگ ها با استفاده از دریل های زیردریایی یا روش های دیگر باشد. نمایش این فعالیت های میدانی به مخاطب نشان می دهد که چگونه دانشمندان شواهد لازم برای شناسایی زلاندیا را جمع آوری کرده اند.

ویدیو می تواند شامل مصاحبه با زمین شناسانی باشد که در این کشف نقش داشته اند مانند نیک مورتیمر و همکارانش. آن ها می توانند به زبان ساده توضیح دهند که چرا زلاندیا را یک قاره می دانند و شواهد کلیدی که آن ها را به این نتیجه رسانده است چیست. این بخش انسانی به کشف آن را برای مخاطب جذاب تر می کند.

استفاده از نقشه های سه بعدی و مدل های کامپیوتری در ویدیو بسیار مؤثر است. یک ویدیوی خوب می تواند مدل سه بعدی از بستر اقیانوس در منطقه ی زلاندیا را نشان دهد و ارتفاع نسبی فلات قاره ای آن را برجسته کند. همچنین می توان با استفاده از گرافیک های کامپیوتری ضخامت پوسته ی زمین را در مناطق مختلف نشان داد و تفاوت بین پوسته ی قاره ای زلاندیا و پوسته ی اقیانوسی اطراف را به وضوح نمایش داد.

ویدیو می تواند شامل footage زیبایی از جزایر نیوزیلند و کالدونیای جدید باشد و توضیح دهد که این جزایر در واقع قله های مرتفع این قاره ی غرق شده هستند. نمایش چشم اندازهای طبیعی این جزایر به مخاطب کمک می کند تا ارتباط بین خشکی های شناخته شده و ساختار بزرگتر زیر آب را درک کند. همچنین می توان به تنوع زیستی منحصر به فرد این مناطق اشاره کرد که تحت تأثیر موقعیت جغرافیایی آن ها بر روی یک قاره ی جداگانه قرار دارد.

در نهایت یک ویدیو می تواند به پیامدهای این کشف برای علم و جامعه بپردازد. این شامل بحث در مورد نحوه ی تغییر درک ما از تعداد قاره ها اهمیت زلاندیا برای مطالعه ی تکتونیک صفحه ای و احتمال وجود منابع طبیعی در این منطقه باشد. ویدیوها ابزاری قدرتمند برای انتشار دانش علمی به مخاطبان گسترده هستند و کشف زلاندیا موضوعی ایده آل برای محتوای ویدیویی جذاب و آموزنده است.

ویدیو آیا می دانستید که قاره هشتمی هم وجود دارد

یک ویدیوی جذاب با عنوان آیا می دانستید که قاره هشتمی هم وجود دارد؟ با هدف جلب توجه مخاطب به یک واقعیت شگفت انگیز زمین شناسی طراحی می شود. این ویدیو می تواند با طرح مستقیم این پرسش آغاز شود و سپس به سرعت به معرفی زلاندیا بپردازد. استفاده از گرافیک های بصری جذاب و انیمیشن های ساده می تواند به سرعت مفهوم یک قاره ی عمدتاً زیر آب را منتقل کند.

ویدیو می تواند با نشان دادن نقشه ی جهان و برجسته کردن هفت قاره ی سنتی شروع شود سپس به منطقه ی جنوب غربی اقیانوس آرام زوم کند و به تدریج مرزهای زلاندیا را از جمله بخش های زیر آب آن آشکار سازد. این visual reveal می تواند برای مخاطب بسیار تأثیرگذار باشد و حس کشف یک چیز پنهان را منتقل کند. در این مرحله می توان به این نکته اشاره کرد که بخش اعظم این قاره برای مدت ها از دید ما پنهان مانده بود.

برای پاسخ به پرسش آیا می دانستید؟ ویدیو باید دلایل علمی پشت این ادعا را به زبان ساده توضیح دهد. می توان به تفاوت در نوع سنگ ها و ضخامت پوسته اشاره کرد و با استفاده از گرافیک های ساده مقطع عرضی از پوسته ی زمین در منطقه زلاندیا و اقیانوس اطراف را نشان داد تا تفاوت ضخامت پوسته قاره ای و اقیانوسی قابل درک باشد. همچنین می توان به نمونه های سنگی قاره ای که از کف دریا جمع آوری شده اند اشاره کرد.

ویدیو می تواند از تصاویر هوایی یا footage از جزایر نیوزیلند و کالدونیای جدید استفاده کند و توضیح دهد که این خشکی ها در واقع قله های این قاره ی غرق شده هستند. این امر به مخاطب کمک می کند تا ارتباط بین چیزی که می شناسد (نیوزیلند) و مفهوم جدید (قاره ی زلاندیا) را برقرار کند. می توان به زیبایی های طبیعی این جزایر و ارتباط آن ها با تاریخ زمین شناختی زلاندیا اشاره کرد.

برای افزایش جذابیت ویدیو می تواند به تاریخچه ی کشف اشاره کند و نشان دهد که چگونه دانشمندان در طول دهه ها به تدریج شواهد لازم را جمع آوری کرده اند. می توان از تصاویر آرشیوی یا بازسازی شده ی فعالیت های تحقیقاتی قدیمی تر استفاده کرد. همچنین اشاره به مقاله ی علمی سال ۲۰۱۷ که این کشف را رسمی کرد می تواند اعتبار علمی ویدیو را افزایش دهد.

ویدیو باید در پایان به طور خلاصه به پیامدهای این کشف اشاره کند مانند تغییر درک ما از تعداد قاره ها و اهمیت زلاندیا برای تحقیقات آینده. لحن ویدیو باید آموزشی و هیجان انگیز باشد و مخاطب را تشویق کند تا درباره ی این موضوع بیشتر بیاموزد. استفاده از موسیقی مناسب و تدوین پویا می تواند جذابیت ویدیو را افزایش دهد و پیام اصلی را به طور مؤثر منتقل کند.

آیا می دانستید که قاره هشتمی هم وجود دارد به همراه ویدیو

ترکیب پرسش جذاب آیا می دانستید که قاره هشتمی هم وجود دارد؟ با محتوای ویدیویی راهی عالی برای آموزش عمومی درباره ی کشف زلاندیا است. این رویکرد از عنصر غافلگیری و کنجکاوی استفاده می کند تا مخاطب را به تماشای ویدیو ترغیب کند. ویدیوی مرتبط با این عنوان باید به سرعت به این پرسش پاسخ دهد و سپس با جزئیات بصری به توضیح آن بپردازد.

ویدیوی می تواند با یک صحنه ی گرافیکی از بستر اقیانوس در نزدیکی نیوزیلند شروع شود و سپس به تدریج لایه های زمین شناسی را نمایان کند تا پوسته ی ضخیم تر و متفاوت زلاندیا را نشان دهد. این اشعه ایکس زمین شناسی می تواند به وضوح تفاوت ساختاری زلاندیا با کف اقیانوس اطراف را نشان دهد و دلیل علمی طبقه بندی آن به عنوان قاره را توضیح دهد. استفاده از رنگ های مختلف برای نمایش انواع پوسته می تواند این تفاوت را برجسته کند.

ویدیو می تواند شامل انیمیشن هایی باشد که نشان می دهند اگر سطح دریا پایین تر بود زلاندیا چگونه به نظر می رسید. این انیمیشن ها می توانند کوه ها دره ها و دشت های این قاره ی غرق شده را به تصویر بکشند و مقیاس واقعی آن را نسبت به نیوزیلند و کالدونیای جدید که بالای آب هستند نشان دهند. این نوع بصری سازی به مخاطب کمک می کند تا مفهوم یک قاره ی پنهان را درک کند.

برای تأیید علمی بودن کشف ویدیو می تواند شامل تصاویر واقعی از فعالیت های تحقیقاتی در دریا مانند کشتی های تحقیقاتی تجهیزات نقشه برداری زیر آب و نمونه های سنگی باشد که از بستر دریا جمع آوری شده اند. نمایش دانشمندانی که در آزمایشگاه روی این نمونه ها کار می کنند یا داده های ژئوفیزیکی را تحلیل می کنند اعتبار ویدیویی را افزایش می دهد و نشان می دهد که این کشف بر اساس شواهد علمی محکم است.

ویدیو می تواند به تاریخچه ی مختصر زمین شناسی منطقه مانند جدا شدن زلاندیا از ابرقاره ی گوندوانا اشاره کند. یک انیمیشن ساده از حرکت قاره ها می تواند این فرآیند را به تصویر بکشد و توضیح دهد که چرا زلاندیا در طول زمان فرونشست کرده است. این زمینه تاریخی به مخاطب کمک می کند تا درک کند که زلاندیا یک پدیده ی ناگهانی نیست بلکه نتیجه ی فرآیندهای زمین شناسی طولانی مدت است.

در نهایت ویدیو باید به این پرسش اولیه بازگردد و تأکید کند که بله قاره هشتمی وجود دارد و نام آن زلاندیا است. می تواند به طور خلاصه به پیامدهای این کشف برای علم و اهمیت آن برای درک بهتر سیاره ی ما اشاره کند. ویدیویی با این رویکرد می تواند به طور مؤثر اطلاعات پیچیده ی زمین شناسی را به زبانی ساده و جذاب برای عموم مردم منتقل کند و آگاهی آن ها را درباره ی این کشف شگفت انگیز افزایش دهد.

قاره هشتم چه نام دارد؟

قاره هشتم که توسط زمین شناسان شناسایی شده است زلاندیا (Zealandia) نام دارد. این نام از نیوزیلند (New Zealand) گرفته شده است زیرا بخش های اصلی قابل مشاهده ی این قاره ی غرق شده جزایر نیوزیلند را تشکیل می دهند.

قاره هشتم کجا قرار دارد؟

قاره هشتم زلاندیا در جنوب غربی اقیانوس آرام واقع شده است. بیشتر مساحت آن در زیر آب قرار دارد و تنها بخش های کوچکی از آن شامل جزایر نیوزیلند و کالدونیای جدید بالای سطح دریا قرار گرفته اند.

قاره هشتم چه زمانی کشف شد؟

شواهد زمین شناسی برای وجود زلاندیا به دهه ها قبل باز می گردد اما شناسایی و طبقه بندی رسمی آن به عنوان یک قاره ی پیشنهادی در سال ۲۰۱۷ توسط گروهی از زمین شناسان صورت گرفت که نتایج تحقیقات جامع خود را منتشر کردند.

تعداد قاره های جهان چند تا است؟

به طور سنتی هفت قاره (آسیا آفریقا آمریکای شمالی آمریکای جنوبی قطب جنوب اروپا و استرالیا) شمارش می شود. اما بر اساس معیارهای زمین شناسی و با در نظر گرفتن زلاندیا می توان گفت هشت قاره وجود دارد.

8 قاره جهان کدامند؟

بر اساس معیارهای زمین شناسی و با احتساب زلاندیا هشت قاره جهان عبارتند از: آفریقا قطب جنوب آسیا استرالیا (اقیانوسیه) اروپا آمریکای شمالی آمریکای جنوبی و زلاندیا.