خرید گاز اشک آور | بهترین قیمت و تضمین اصالت کالا
خرید گاز اشک آور
خرید گاز اشک آور در ایران مستلزم رعایت دقیق قوانین و مقررات است و برای عموم مردم بدون مجوز رسمی امکان پذیر نیست. این ابزار دفاع شخصی، صرفاً برای گروه های خاص و با اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح قابل تهیه و حمل است.
دغدغه های امنیتی در جوامع امروز، اهمیت ابزارهای دفاع شخصی را بیش از پیش نمایان ساخته است. در میان این ابزارها، گاز اشک آور به عنوان یکی از مؤثرترین وسایل غیرکشنده برای بازدارندگی و کنترل شرایط اضطراری شناخته می شود. با این حال، ماهیت و کاربرد این ماده شیمیایی به گونه ای است که استفاده و تهیه آن در بسیاری از کشورها، از جمله ایران، تحت نظارت قوانین سختگیرانه قرار دارد. عدم آگاهی از این قوانین می تواند پیامدهای حقوقی جدی برای افراد به همراه داشته باشد. هدف این مقاله، ارائه یک راهنمای جامع و تخصصی برای خرید گاز اشک آور با رویکردی کاملاً قانونی و مسئولانه است. ما در این نوشتار به بررسی دقیق ماهیت گاز اشک آور، قوانین حاکم بر حمل و نگهداری آن در ایران، فرآیند گام به گام اخذ مجوز برای افراد واجد شرایط، راهنمای خرید از مراجع رسمی و همچنین نکات کلیدی در خصوص استفاده ایمن و مسئولانه از این وسیله دفاعی خواهیم پرداخت تا مخاطبان بتوانند با درکی عمیق و صحیح، در این حوزه گام بردارند.
گاز اشک آور چیست؟ شناخت، انواع و مکانیسم اثر
گاز اشک آور در حقیقت یک اصطلاح عمومی برای گروهی از ترکیبات شیمیایی است که با تحریک گیرنده های درد در چشم ها، دستگاه تنفسی و پوست، باعث ایجاد سوزش، اشک ریزش شدید، تنگی نفس و سایر علائم موقت و ناتوان کننده می شوند. این مواد معمولاً به عنوان عوامل کنترل شورش (Riot Control Agents) یا ابزارهای دفاع شخصی غیرکشنده استفاده می شوند. رایج ترین ترکیبات شیمیایی مورد استفاده در گاز اشک آور شامل CS (کلروبنزال مالونونیتریل) و OC (اولئورسین کاپسیکوم که همان عصاره فلفل است و با نام اسپری فلفل شناخته می شود) هستند. تفاوت اصلی بین این دو در منشأ و نحوه اثرگذاری آن ها است؛ CS یک ترکیب سنتتیک بوده و بیشتر بر اعصاب حسگر درد تمرکز دارد، در حالی که OC از طبیعت گرفته شده و بر تحریک گیرنده های حرارتی و درد عمل می کند.
انواع گاز اشک آور و کاربردهای آن
گاز اشک آور در فرم های مختلفی تولید و عرضه می شود که هر یک کاربردها و ویژگی های خاص خود را دارند:
- اسپری های دستی (Hand-held Sprays): این نوع رایج ترین فرم برای دفاع شخصی است که در اندازه های کوچک و قابل حمل تولید می شود. غلظت ماده فعال در آن ها برای ایجاد اثر بازدارندگی سریع و موقت طراحی شده است.
- نارنجک های اشک آور (Tear Gas Grenades): بیشتر توسط نیروهای انتظامی و نظامی برای کنترل جمعیت و پراکنده کردن شورش ها استفاده می شوند. این نارنجک ها پس از پرتاب، مقدار زیادی گاز را در محیط پخش می کنند.
- پرتابه ها و فشنگ های اشک آور (Projectiles and Cartridges): این نوع با استفاده از تفنگ های مخصوص پرتاب شده و می توانند گاز را در فواصل دورتری منتشر کنند. کاربرد اصلی آن ها نیز در عملیات های نظامی و کنترل شورش است.
مکانیسم اثرگذاری و علائم
ترکیبات شیمیایی موجود در گاز اشک آور به سرعت پس از تماس با بدن، به ویژه با غشاهای مخاطی چشم، بینی، دهان و دستگاه تنفسی، فعال می شوند. این مواد با تحریک شدید پایانه های عصبی، موجب واکنش های فیزیولوژیکی حادی می شوند که شامل موارد زیر است:
- چشم ها: سوزش شدید، درد، اشک ریزش غیرارادی و فراوان، قرمزی و تورم پلک ها، و تاری دید موقت.
- دستگاه تنفسی: سوزش گلو و بینی، سرفه، عطسه، تنگی نفس، احساس خفگی و گاهی اسپاسم برونش.
- پوست: سوزش، قرمزی و احساس خارش یا گزگز در ناحیه تماس.
- سایر علائم: تهوع، سردرد، سرگیجه و احساس اضطراب و وحشت.
مدت زمان اثرگذاری گاز اشک آور معمولاً کوتاه و موقتی است و بین ۱۰ تا ۶۰ دقیقه به طول می انجامد. این زمان بسته به نوع ماده شیمیایی، غلظت، میزان مواجهه و وضعیت فیزیکی فرد متفاوت است. عوارض جانبی بلندمدت در موارد نادر و مواجهه طولانی مدت یا حساسیت های خاص ممکن است رخ دهد، اما در عموم موارد، تأثیرات آن پس از تهویه مناسب و اقدامات کمک های اولیه، کاملاً برطرف می شود.
قوانین و مقررات حمل و نگهداری گاز اشک آور در ایران
موضوع خرید گاز اشک آور و حمل آن در ایران به دلیل ماهیت این محصول که می تواند به عنوان یک سلاح سرد طبقه بندی شود، بسیار حساس است. قوانین مربوط به این حوزه صریح و سخت گیرانه هستند و عدم رعایت آن ها می تواند عواقب حقوقی جدی به دنبال داشته باشد. برای جلوگیری از هرگونه سوءتفاهم و تخلف ناخواسته، آگاهی کامل از چارچوب قانونی ضروری است.
ماده قانونی مربوطه: جرم انگاری حمل گاز اشک آور
مطابق قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیرمجاز مصوب ۱۳۹۰ و همچنین اصلاحات بعدی آن، هرگونه حمل، نگهداری، خرید و فروش گاز اشک آور (افشانه دفاع شخصی) بدون مجوز مراجع ذیصلاح، جرم محسوب می شود. این قانون به صراحت افشانه های اشک آور و گازی را در دسته اقلام دفاعی طبقه بندی کرده که برای حمل و نگهداری آن، نیاز به مجوز قانونی است. بنابراین، هر شهروند عادی که بدون مجوز اقدام به حمل یا نگهداری گاز اشک آور کند، مرتکب جرم شده است.
حمل، نگهداری، خرید و فروش گاز اشک آور بدون مجوز قانونی، طبق قوانین جمهوری اسلامی ایران جرم محسوب شده و مستوجب مجازات است.
آیا حمل و نگهداری برای عموم آزاد است؟ تأکید بر عدم امکان
پاسخ کوتاه و صریح این است: خیر. حمل و نگهداری گاز اشک آور برای عموم شهروندان عادی در ایران بدون دریافت مجوز رسمی و قانونی، ممنوع است. این ممنوعیت با هدف حفظ امنیت عمومی، جلوگیری از سوءاستفاده های احتمالی و تضمین این که چنین ابزارهایی صرفاً در دست افراد آموزش دیده و مسئول قرار گیرند، وضع شده است. بسیاری از افراد به غلط تصور می کنند که گاز اشک آور یک وسیله دفاع شخصی بی خطر و آزاد است، اما واقعیت قانونی خلاف این را نشان می دهد.
مجازات حمل و نگهداری غیرمجاز
طبق قوانین جاری در ایران، مجازات حمل و نگهداری غیرمجاز گاز اشک آور به شرح زیر است:
- مجازات درجه شش: این مجازات می تواند شامل حبس از شش ماه تا دو سال، جزای نقدی از دو میلیون تا هشت میلیون تومان، و یا ترکیبی از هر دو باشد. تعیین نوع و میزان مجازات به نظر قاضی و شرایط پرونده بستگی دارد.
- توقیف وسیله: گاز اشک آور مکشوفه به عنوان کالای غیرمجاز توقیف و ضبط خواهد شد.
- سابقه کیفری: ارتکاب این جرم می تواند منجر به ایجاد سابقه کیفری برای فرد شود که پیامدهای آن در آینده، به ویژه در مسائل استخدامی و اجتماعی، نمایان خواهد شد.
موارد استثنا و گروه های مجاز
قانون برای برخی گروه ها و نهادهای خاص، امکان حمل و نگهداری گاز اشک آور را با رعایت ضوابط و اخذ مجوزهای لازم فراهم آورده است. این گروه ها شامل:
- نیروهای نظامی و انتظامی: پرسنل نیروهای مسلح، پلیس، سپاه پاسداران و ارتش در راستای انجام وظایف سازمانی خود.
- پرسنل حفاظتی و امنیتی دارای مجوز: شامل کارکنان شرکت های خدمات حفاظتی و مراقبتی با مجوز رسمی از نیروی انتظامی، یگان های حفاظت سازمان ها و مؤسسات دولتی و خصوصی، و بادیگاردهای دارای پروانه فعالیت معتبر. این افراد باید دوره های آموزشی لازم را گذرانده و دارای کارت شناسایی و مجوز حمل باشند.
- برخی مقامات قضایی و امنیتی: در چارچوب وظایف محوله و با تشخیص مراجع ذیصلاح.
مهم است که حتی این گروه های مجاز نیز باید همواره مجوزهای حمل خود را به همراه داشته باشند و تنها در حدود اختیارات و وظایف قانونی از گاز اشک آور استفاده کنند.
فرآیند گام به گام دریافت مجوز حمل و نگهداری گاز اشک آور
برای واجدین شرایطی که قصد خرید گاز اشک آور و حمل قانونی آن را دارند، فرآیند دریافت مجوز یک گام حیاتی و اجباری است. این فرآیند با هدف اطمینان از صلاحیت فردی و حرفه ای متقاضیان و پیشگیری از هرگونه سوءاستفاده طراحی شده است. رعایت دقیق مراحل و ارائه مدارک مورد نیاز، شرط لازم برای موفقیت در این مسیر است.
چه کسانی واجد شرایط دریافت مجوز هستند؟
شرایط و ضوابط اصلی برای دریافت مجوز حمل گاز اشک آور عمدتاً حول محور نیاز شغلی، عدم سوء پیشینه و توانمندی های فیزیکی و روانی می چرخد. متقاضیان باید:
- شغل مرتبط: شاغل در یکی از نهادهای مجاز نظیر شرکت های خدمات حفاظتی و مراقبتی با مجوز رسمی، یگان های حفاظت سازمان ها، یا بادیگاردهای دارای پروانه فعالیت.
- عدم سوء پیشینه کیفری: نداشتن هرگونه سابقه کیفری که مانع از حمل تجهیزات دفاع شخصی شود.
- سلامت جسمانی و روانی: تأیید سلامت جسمی و روانی توسط مراجع ذیصلاح.
- گذراندن آموزش های لازم: شرکت و قبولی در دوره های آموزشی تخصصی مربوط به استفاده از تجهیزات دفاع شخصی.
- تابعیت جمهوری اسلامی ایران.
- حداقل سن قانونی.
مراجع ذیصلاح برای صدور مجوز
نهادهای مسئول و ذیصلاح برای صدور مجوز حمل و نگهداری گاز اشک آور در ایران شامل موارد زیر است:
- پلیس پیشگیری نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران: این نهاد اصلی ترین مرجع صدور مجوز برای شرکت های حفاظتی و مراقبتی و پرسنل آن ها است.
- فرماندهی یگان های حفاظت: برای پرسنل یگان های حفاظت سازمان ها و وزارتخانه های مختلف.
- نهادهای امنیتی مرتبط: در موارد خاص و برای پرسنل خود.
مدارک مورد نیاز
فهرست کامل و دقیق مدارک شناسایی و شغلی برای تشکیل پرونده و درخواست مجوز:
- تصویر شناسنامه و کارت ملی (تمام صفحات).
- تصویر کارت پایان خدمت یا معافیت دائم (برای آقایان).
- گواهی عدم سوء پیشینه کیفری (جدید و معتبر).
- معرفی نامه رسمی از سازمان یا شرکت محل خدمت با ذکر سمت و لزوم حمل تجهیزات دفاع شخصی.
- مدارک مربوط به گواهینامه های آموزشی گذرانده شده در زمینه دفاع شخصی و استفاده از افشانه های دفاعی.
- عکس پرسنلی جدید.
- گواهی سلامت جسمانی و روانی از پزشک معتمد.
- تکمیل فرم های مربوطه در مراجع ذیصلاح.
مراحل درخواست تا صدور
فرآیند دریافت مجوز شامل مراحل زیر است:
- تشکیل پرونده: متقاضی با همراه داشتن مدارک کامل به مرجع ذیصلاح مراجعه و درخواست خود را ثبت می کند.
- استعلامات: مراجع مربوطه اقدام به استعلامات لازم از مراجع قضایی، امنیتی و سایر نهادهای مربوطه می نمایند.
- مصاحبه و بررسی صلاحیت: ممکن است از متقاضی مصاحبه ای به عمل آید تا صلاحیت های اخلاقی و رفتاری وی مورد بررسی قرار گیرد.
- گذراندن دوره های آموزشی: در صورت عدم گذراندن قبلی، متقاضی ملزم به شرکت در دوره های آموزشی مصوب و کسب گواهی مهارت می شود.
- صدور مجوز: پس از تأیید نهایی تمامی مراحل و استعلامات، مجوز حمل و نگهداری گاز اشک آور صادر می گردد.
مدت اعتبار مجوز و نحوه تمدید
مجوز حمل و نگهداری گاز اشک آور دارای مدت اعتبار مشخصی است که معمولاً یک تا سه سال می باشد. پس از اتمام این دوره، متقاضی ملزم به تمدید مجوز خود است. فرآیند تمدید نیز مشابه مراحل اولیه، با ارائه مدارک به روز، استعلامات جدید و در برخی موارد، شرکت مجدد در دوره های بازآموزی انجام می شود. عدم تمدید به موقع مجوز، آن را از اعتبار ساقط کرده و حمل گاز اشک آور را غیرقانونی می سازد.
راهنمای خرید قانونی گاز اشک آور برای دارندگان مجوز
پس از طی مراحل قانونی و دریافت مجوزهای لازم، مرحله خرید گاز اشک آور آغاز می شود. در این مرحله نیز، دقت و توجه به نکات کلیدی برای اطمینان از قانونی بودن خرید و اصالت محصول اهمیت فراوانی دارد. خرید از مراجع نامعتبر یا بازار سیاه، علاوه بر عواقب قانونی، می تواند ریسک استفاده از محصولات تقلبی و بی کیفیت را به همراه داشته باشد.
فروشندگان و مراکز مجاز
برای خرید گاز اشک آور به صورت قانونی، تنها باید به مراجع رسمی و نمایندگی های مورد تأیید مراجعه کرد. این مراکز شامل:
- شرکت های خدمات حفاظتی و مراقبتی مجاز: این شرکت ها که خود تحت نظارت نیروی انتظامی فعالیت می کنند، مجاز به فروش تجهیزات دفاع شخصی به پرسنل خود و سایر واجدین شرایط هستند.
- نمایندگی های رسمی تولیدکنندگان داخلی: در صورت وجود تولیدکننده داخلی با مجوز رسمی، نمایندگی های آن ها می توانند مرجع خرید گاز اشک آور باشند.
- مراکز تایید شده توسط پلیس پیشگیری: برخی مراکز خاص ممکن است با تأیید و نظارت پلیس پیشگیری، مجاز به عرضه این محصولات باشند.
همواره از فروشنده بخواهید که مجوز فروش محصولات دفاع شخصی را به شما ارائه دهد و از خرید از دستفروشان، فروشگاه های اینترنتی نامعتبر، یا کانال های غیررسمی در فضای مجازی به شدت پرهیز کنید.
نکات حیاتی هنگام خرید
برای اطمینان از خرید گاز اشک آور معتبر و با کیفیت، به نکات زیر توجه کنید:
- اصالت محصول و هولوگرام: محصولات اصلی معمولاً دارای هولوگرام یا برچسب اصالت از سوی تولیدکننده یا واردکننده رسمی هستند. به دنبال این نشانه ها باشید.
- کنترل تاریخ تولید و انقضا: گازهای اشک آور نیز مانند بسیاری از مواد شیمیایی دارای تاریخ انقضا هستند. استفاده از محصول منقضی شده می تواند به دلیل کاهش کارایی یا تغییر در خواص شیمیایی خطرناک باشد. تاریخ دقیق را بررسی کنید.
- انتخاب محصول مناسب: بر اساس نوع نیاز و شرایط استفاده مجاز خود، محصول با ظرفیت و قدرت مناسب را انتخاب کنید. (به عنوان مثال، اسپری های کوچک تر برای حمل شخصی و پرتابی ها برای کاربردهای سازمانی).
- استانداردها و تاییدیه های فنی: محصول باید دارای استانداردهای ایمنی و فنی لازم از مراجع معتبر باشد.
عوامل موثر بر قیمت گاز اشک آور
قیمت گاز اشک آور قانونی تحت تأثیر چندین عامل قرار می گیرد:
- برند و کشور سازنده: برندهای معتبر جهانی یا تولیدکنندگان داخلی با کیفیت بالا، معمولاً قیمت بیشتری دارند.
- ظرفیت و نوع محصول: اسپری های با حجم بیشتر یا انواع خاص (مانند پرتابی) گران تر هستند.
- کیفیت و غلظت ماده فعال: مواد با خلوص و اثربخشی بالاتر، قیمت بیشتری دارند.
- هزینه های واردات و گمرک: برای محصولات وارداتی، این هزینه ها به قیمت نهایی اضافه می شود.
- حاشیه سود فروشنده و خدمات پس از فروش.
هشدارها: پرهیز از خرید غیرقانونی
خرید غیرقانونی از بازار سیاه یا فروشندگان نامعتبر نه تنها منجر به پیگردهای قانونی شدید می شود، بلکه خطرات دیگری نیز به همراه دارد:
- محصولات تقلبی و بی کیفیت: احتمال خرید اسپری فلفل یا گاز اشک آور تقلبی که کارایی لازم را ندارند یا حتی خطرناک هستند، بسیار زیاد است.
- عدم آگاهی از شرایط نگهداری: محصولات غیرقانونی ممکن است در شرایط نامناسب نگهداری شده باشند که منجر به کاهش عمر مفید یا خطرناک شدن آن ها می شود.
- عدم مسئولیت پذیری: در صورت بروز مشکل یا آسیب ناشی از محصول، هیچ مرجع قانونی پاسخگو نخواهد بود.
نکات مهم در استفاده مسئولانه و ایمن از گاز اشک آور (برای دارندگان مجوز)
حتی برای افراد دارای مجوز، استفاده از گاز اشک آور مسئولیت های سنگینی را به همراه دارد. این وسیله به دلیل قدرت ناتوان کنندگی بالا، نیازمند آگاهی کامل از نحوه صحیح به کارگیری و رعایت اصول ایمنی است. سوءاستفاده یا استفاده نادرست می تواند به جای دفاع، باعث آسیب های جدی و پیامدهای حقوقی برای کاربر شود.
آموزش های قبل از استفاده
قبل از هرگونه استفاده عملی، شرکت در دوره های آموزشی تخصصی که توسط مراجع ذیصلاح یا شرکت های حفاظتی برگزار می شود، الزامی است. این دوره ها شامل:
- شناخت دقیق انواع گاز اشک آور و مکانیسم اثر آن ها.
- یادگیری تکنیک های صحیح پاشش/پرتاب و ارزیابی شرایط محیطی.
- آموزش کمک های اولیه در صورت مواجهه با گاز اشک آور.
- شناخت محدودیت های قانونی و اخلاقی در استفاده.
نحوه صحیح استفاده
در شرایط اضطراری و دفاع مشروع، رعایت نکات زیر برای بهینه سازی اثربخشی و به حداقل رساندن آسیب ها ضروری است:
- فاصله ایمن: معمولاً فاصله ۱ تا ۳ متر برای پاشش مؤثر است. پاشش از فاصله بسیار نزدیک می تواند آسیب رسان تر باشد.
- جهت پاشش/پرتاب: همیشه در جهت وزش باد پاشش کنید تا از برگشت گاز به سمت خودتان جلوگیری شود.
- هدف گیری: هدف اصلی باید صورت مهاجم (چشم ها و مجاری تنفسی) باشد.
- پاشش کوتاه و مؤثر: یک پاشش کوتاه ۱ تا ۲ ثانیه ای اغلب برای ایجاد اثر بازدارندگی کافی است.
- شرایط آب و هوایی: در محیط های بادخیز، بارانی یا بسته، کارایی گاز اشک آور ممکن است کاهش یابد یا خطر انتشار ناخواسته بیشتر شود.
اقدامات پس از استفاده
پس از به کارگیری گاز اشک آور، اقدامات زیر را انجام دهید:
- تهویه محیط: در صورت امکان، محیط را تهویه کنید.
- دور کردن فرد آسیب دیده: فرد آسیب دیده را از منطقه آلوده دور کنید.
- کمک های اولیه: در صورت تماس با پوست، چشم ها و لباس، سریعاً محل را با آب فراوان (به خصوص چشم ها) شستشو دهید. لباس های آلوده را از بدن خارج کنید. چشم ها را به هیچ عنوان نمالید.
- گزارش دهی: در صورت لزوم، مراتب را به مراجع قانونی گزارش دهید.
نگهداری صحیح
نگهداری اصولی از گاز اشک آور برای حفظ کارایی و ایمنی آن حیاتی است:
- دمای مناسب: در مکانی خنک و خشک، دور از نور مستقیم خورشید و منابع حرارتی نگهداری شود. دمای بسیار بالا یا پایین می تواند به محصول آسیب برساند.
- دور از دسترس اطفال: حتماً در مکانی دور از دسترس کودکان و افراد غیرمجاز نگهداری شود.
- بررسی دوره ای: به صورت دوره ای تاریخ انقضا و وضعیت فیزیکی اسپری (نشت، آسیب دیدگی) را بررسی کنید.
موارد منع استفاده و مسئولیت پذیری حقوقی
استفاده از گاز اشک آور محدودیت های اخلاقی و قانونی دارد و در برخی موارد اکیداً ممنوع است:
- عدم استفاده علیه حیوانات بی خطر: به هیچ عنوان نباید علیه حیوانات بی خطر یا اهلی استفاده شود.
- عدم استفاده علیه کودکان و سالمندان: این افراد به دلیل آسیب پذیری بیشتر، نباید هدف گاز اشک آور قرار گیرند.
- عدم استفاده علیه افراد غیرمسلح در شرایط غیرضروری: استفاده صرفاً در دفاع مشروع و در صورت وجود تهدید جدی و مستقیم مجاز است.
- مسئولیت پذیری حقوقی: هرگونه استفاده نادرست، غیرقانونی یا خارج از چارچوب دفاع مشروع، می تواند منجر به پیگردهای قضایی از جمله اتهامات ضرب و جرح و پرداخت دیه شود. دارندگان مجوز مسئولیت کامل عواقب اقدامات خود را بر عهده دارند.
نتیجه گیری
در مجموع، خرید گاز اشک آور و استفاده از آن، چه برای مصارف سازمانی و چه برای دفاع شخصی (برای واجدین شرایط)، مقوله ای است که با قوانین و مقررات سختگیرانه ای در ایران گره خورده است. آگاهی کامل از این چارچوب قانونی و التزام به آن، نه تنها برای جلوگیری از پیامدهای حقوقی نامطلوب ضروری است، بلکه به حفظ امنیت عمومی و استفاده مسئولانه از این ابزار کمک شایانی می کند. ما در این مقاله به تفصیل به ماهیت گاز اشک آور، تفاوت های آن با اسپری فلفل، تمامی ابعاد قانونی مرتبط با حمل و نگهداری آن، مجازات های مربوط به حمل غیرمجاز، فرآیند گام به گام دریافت مجوز برای گروه های واجد شرایط و همچنین راهنمای خرید قانونی از مراجع معتبر پرداخته ایم.
تأکید اصلی این نوشتار بر این نکته است که خرید گاز اشک آور تنها برای افراد و نهادهایی مجاز است که از مراجع ذیصلاح، مجوزهای لازم را اخذ کرده باشند. این رویکرد تضمین می کند که ابزارهای دفاع شخصی در دست افراد مسئول، آموزش دیده و دارای صلاحیت قرار گیرند تا از هرگونه سوءاستفاده و ایجاد ناامنی جلوگیری شود. به یاد داشته باشید، دفاع شخصی موجه و قانونی، همواره در چارچوب اصول و قوانین تعریف می شود و هرگونه اقدام خارج از این چارچوب، می تواند به جای حفظ امنیت، خود منشأ مشکلات بزرگ تری باشد.
پیشنهاد می شود افرادی که قصد خرید گاز اشک آور یا کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه را دارند، حتماً با مطالعه دقیق قوانین مربوطه، شرکت در دوره های آموزشی لازم و مراجعه به مراجع رسمی و قانونی برای دریافت راهنمایی و مجوزهای مورد نیاز، اقدام نمایند. مسئولیت پذیری فردی در قبال استفاده از این ابزار، رکن اساسی در حفظ امنیت جامعه و رعایت قانون است.