کشور ایرلند جنوبی

آخرین به روز رسانی: 3 خرداد

خواندن این خبر 13 دقیقه طول می کشد

برای بسیاری از علاقه مندان به اروپا کشور ایرلند با سواحل صخره ای خیره کننده دشت های سرسبز بی کران و فرهنگی غنی و پر جنب وجوش همواره مقصدی جذاب و در عین حال پیچیده بوده است. این جزیره که در شمال غربی قاره اروپا قرار گرفته تاریخی پر فراز و نشیب را پشت سر گذاشته و امروزه به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در اتحادیه اروپا شناخته می شود. شناخت جنبه های مختلف این سرزمین از موقعیت جغرافیایی منحصربه فرد و پایتخت پرآوازه اش دوبلین گرفته تا ریشه های عمیق تاریخی آداب و رسوم خاص مردمش اقتصاد پویا و فرصت های زندگی و تحصیل در آن می تواند تصویری جامع و دقیق از این کشور شگفت انگیز ارائه دهد. این راهنما تلاشی است برای روشن کردن ابعاد گوناگون جمهوری ایرلند از گذشته تا به امروز تا مخاطبان بتوانند درک عمیق تری از این سرزمین و مردمانش پیدا کنند.

معرفی کلی کشور ایرلند

جمهوری ایرلند (به ایرلندی: Poblacht na hÉireann) کشوری مستقل است که بخش عمده ای از جزیره ایرلند در شمال اقیانوس اطلس را تشکیل می دهد. این کشور که به نام غیررسمی «ایرلند جنوبی» نیز شناخته می شود تا از ایرلند شمالی (بخشی از بریتانیا) متمایز گردد دارای مساحتی حدود ۷۰٬۲۷۳ کیلومتر مربع است. پایتخت و بزرگترین شهر آن دوبلین است که در ساحل شرقی واقع شده و کانون اصلی فعالیت های سیاسی اقتصادی و فرهنگی کشور محسوب می شود. جمعیت ایرلند در سال های اخیر رشد قابل توجهی داشته و به بیش از ۵ میلیون نفر رسیده است. نظام سیاسی این کشور جمهوری پارلمانی است و نقش رئیس جمهور عمدتاً تشریفاتی است در حالی که نخست وزیر (Taoiseach) ریاست دولت را بر عهده دارد. ایرلند در سال ۱۹۷۳ به جامعه اقتصادی اروپا (که بعدها به اتحادیه اروپا تبدیل شد) پیوست و این عضویت تأثیر عمیقی بر توسعه اقتصادی و اجتماعی آن گذاشت. واحد پول رایج در این کشور یورو است و زبان های رسمی آن ایرلندی (گالیک) و انگلیسی هستند هرچند انگلیسی زبان غالب در زندگی روزمره است.

موقعیت جغرافیایی و نقشه ایرلند

ایرلند در غرب اروپا و در شمال اقیانوس اطلس قرار دارد. این کشور بخش اعظم جزیره ایرلند را پوشش می دهد جزیره ای که سومین جزیره بزرگ اروپا و بیستمین جزیره بزرگ جهان است. موقعیت جغرافیایی ایرلند باعث شده تا آب و هوایی معتدل اقیانوسی داشته باشد که با بارندگی فراوان و تغییرات آب و هوایی نسبتاً کم در طول سال مشخص می شود. مناظر طبیعی این کشور بسیار متنوع است؛ از دشت های پست مرکزی که عمدتاً برای کشاورزی استفاده می شوند تا رشته کوه های کم ارتفاع در امتداد سواحل. خط ساحلی ایرلند بسیار ناهموار و شامل صخره های بلند خلیج های عمیق شبه جزیره ها و جزایر کوچک متعدد است که چشم اندازهای خیره کننده ای را خلق کرده اند. رودخانه های متعددی نیز در این سرزمین جاری هستند که مهم ترین آن ها رود شانون است که طولانی ترین رود ایرلند محسوب می شود و دریاچه های بزرگی نیز در مسیر خود ایجاد کرده است.

مرزهای خشکی و دریایی

جمهوری ایرلند تنها یک مرز زمینی دارد که در شمال با ایرلند شمالی بخشی از پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی مشترک است. این مرز حدود ۴۹۹ کیلومتر طول دارد و در پی تقسیم جزیره در سال ۱۹۲۱ ایجاد شد. این مرز زمینی از مناطق روستایی و عمدتاً کم جمعیت عبور می کند. از نظر مرزهای دریایی ایرلند از غرب به اقیانوس اطلس شمالی محدود می شود که سواحل غربی آن به خاطر صخره های بلند و مناظر دراماتیک شهرت دارند. در شرق دریای ایرلند آن را از جزیره بریتانیای کبیر جدا می کند. در جنوب شرقی کانال سنت جورج و در جنوب دریای سلتیک قرار دارد که همگی بخشی از اقیانوس اطلس محسوب می شوند. این مرزهای آبی نقش مهمی در تاریخ فرهنگ و اقتصاد ایرلند به ویژه در زمینه ماهیگیری و تجارت دریایی ایفا کرده اند.

شهرهای مهم ایرلند بجز پایتخت

علاوه بر دوبلین چندین شهر دیگر در ایرلند نقش مهمی در عرصه های مختلف ایفا می کنند. شهر کورک (Cork) در جنوب غربی دومین شهر بزرگ کشور است و به عنوان پایتخت آشپزی ایرلند شناخته می شود. این شهر بندری مهم دارای دانشگاهی معتبر و فضایی فرهنگی پویا است. گالوی (Galway) در ساحل غربی به دلیل فضای هنری و فرهنگی غنی موسیقی سنتی و جشنواره های متعددش شهرت دارد و اغلب به عنوان «پایتخت فرهنگی» ایرلند مطرح می شود. لیمریک (Limerick) در غرب مرکزی شهری با تاریخ غنی و ساختمان های نورمن است که در کنار رودخانه شانون قرار گرفته و مرکز مهم منطقه ای محسوب می شود. واتر فورد (Waterford) در جنوب شرقی قدیمی ترین شهر ایرلند است که توسط وایکینگ ها تأسیس شده و به خاطر تولید کریستال شهرت جهانی دارد. این شهرها هر کدام جذابیت های منحصربه فرد خود را دارند و نقش مهمی در توزیع جمعیت فعالیت های اقتصادی و حفظ هویت منطقه ای در جمهوری ایرلند ایفا می کنند.

پایتخت ایرلند شهر دوبلین

دوبلین (Dublin) قلب تپنده و پایتخت جمهوری ایرلند است که در دهانه رودخانه لیفی در ساحل شرقی کشور واقع شده است. این شهر که تاریخچه ای هزار ساله دارد و توسط وایکینگ ها تأسیس شده امروزه به یک کلان شهر مدرن و مرکز اصلی فعالیت های سیاسی اقتصادی فرهنگی و آموزشی ایرلند تبدیل شده است. پارلمان ایرلند (Oireachtas) نهادهای دولتی و بسیاری از شرکت های بزرگ ملی و بین المللی در دوبلین مستقر هستند. این شهر دارای جاذبه های تاریخی و فرهنگی فراوانی است از جمله قلعه دوبلین کالج ترینیتی (قدیمی ترین دانشگاه ایرلند که کتاب مشهور کلز در آن نگهداری می شود) کلیساهای جامع سنت پاتریک و کرایست چرچ و منطقه تفریحی تمپل بار که به خاطر بارهای سنتی و موسیقی زنده شهرت دارد. دوبلین همچنین به دلیل نقش آفرینی در ادبیات جهان به خصوص آثار نویسندگانی چون جیمز جویس برام استوکر و اسکار وایلد شناخته شده است. این شهر با ترکیبی از تاریخ کهن فرهنگ پویا و نوآوری مدرن نمایانگر چهره امروزی ایرلند است.

تاریخچه کشور ایرلند

تاریخ ایرلند داستانی پیچیده و طولانی از سکونت تهاجم تسلط خارجی مبارزات برای استقلال و در نهایت تشکیل یک جمهوری مستقل است. این تاریخ غنی شکل دهنده هویت ملی و فرهنگی مردم ایرلند بوده و تأثیر عمیقی بر روابط آن با همسایگانش به ویژه بریتانیا داشته است.

دوران اولیه و تسلط خارجی

جزیره ایرلند هزاران سال است که مسکونی است. اولین ساکنان عصر حجر حدود ۹۰۰۰ سال پیش به این جزیره رسیدند. در عصر برنز و آهن فرهنگ سلتیک در ایرلند شکوفا شد و نظام های قبیله ای و پادشاهی های کوچک شکل گرفتند. ورود سنت پاتریک در قرن پنجم میلادی مسیحیت را به ایرلند آورد و این جزیره به یکی از مراکز مهم یادگیری و مسیحیت در قرون اولیه میانه تبدیل شد. از قرن نهم میلادی وایکینگ ها حملات خود را آغاز کرده و سکونتگاه هایی مانند دوبلین کورک و لیمریک را تأسیس کردند. نقطه عطف مهم بعدی تهاجم نورمن ها در قرن دوازدهم بود که آغازگر قرن ها دخالت و تسلط انگلیسی ها بر امور ایرلند شد. در دوران پروتستانتیسم تلاش های گسترده ای برای تسلط کامل انگلیس بر ایرلند صورت گرفت که شامل مصادره زمین های کاتولیک ها و اعطای آن ها به مهاجران پروتستان انگلیسی و اسکاتلندی (معروف به Plantation) بود. قوانین کیفری (Penal Laws) در قرن هجدهم حقوق کاتولیک ها را به شدت محدود کرد. قحطی بزرگ سیب زمینی (Great Famine) در دهه ۱۸۴۰ ناشی از آفت و سیاست های دولت بریتانیا فاجعه ای انسانی به بار آورد و منجر به مرگ بیش از یک میلیون نفر و مهاجرت گسترده شد که جمعیت ایرلند را برای دهه ها کاهش داد.

مبارزات استقلال و تشکیل جمهوری

قرن نوزدهم شاهد رشد ملی گرایی ایرلندی و تلاش ها برای خودمختاری یا استقلال بود. شخصیت هایی مانند دانیل اوکانل برای حقوق مدنی کاتولیک ها و لغو اتحاد با بریتانیا مبارزه کردند. قیام عید پاک در سال ۱۹۱۶ در دوبلین نقطه عطفی در مبارزه مسلحانه بود هرچند به سرعت سرکوب شد. با این حال اعدام رهبران قیام احساسات ملی گرایانه را تشدید کرد. جنگ استقلال ایرلند (۱۹۱۹-۱۹۲۱) بین ارتش جمهوری خواه ایرلند (IRA) و نیروهای بریتانیایی در گرفت. این جنگ با امضای پیمان انگلیس-ایرلند در سال ۱۹۲۱ به پایان رسید. این پیمان منجر به تشکیل کشور آزاد ایرلند (Irish Free State) به عنوان یک قلمرو خودمختار در داخل امپراتوری بریتانیا شد اما شش شهرستان شمالی با اکثریت پروتستان از آن جدا شده و بخشی از بریتانیا باقی ماندند (ایرلند شمالی). این تقسیم باعث جنگ داخلی ایرلند (۱۹۲۲-۱۹۲۳) شد که در آن نیروهای موافق و مخالف پیمان با یکدیگر جنگیدند. کشور آزاد ایرلند به تدریج استقلال بیشتری کسب کرد و در سال ۱۹۴۹ رسماً به یک جمهوری کامل تبدیل شد و از مشترک المنافع بریتانیا خارج گشت. روابط با ایرلند شمالی و بریتانیا در دهه های بعد به ویژه در دوران درگیری های موسوم به «مشکلات» (The Troubles) در ایرلند شمالی پیچیده باقی ماند اما توافق صلح جمعه خوب در سال ۱۹۹۸ گامی بزرگ در جهت عادی سازی روابط و حل مناقشه برداشت.

فرهنگ و مردم ایرلند

فرهنگ ایرلندی ریشه در سنت های کهن سلتیک تأثیر مسیحیت و تاریخ پرفراز و نشیب جزیره دارد. این فرهنگ به دلیل موسیقی رقص ادبیات و مهمان نوازی (معروف به «کرَک» – craic) در سراسر جهان شناخته شده است. مردم ایرلند عموماً خونگرم شوخ طبع و اجتماعی هستند و به حفظ سنت ها و هویت ملی خود اهمیت می دهند. داستان گویی بخش مهمی از فرهنگ شفاهی ایرلند بوده و هست. نمادهای ملی مانند شبدر (shamrock) و چنگ سلتیک (Celtic harp) در همه جا دیده می شوند و نشان دهنده ارتباط عمیق با میراث سلتیک هستند. ورزش های سنتی ایرلندی مانند فوتبال گالیک و هرلینگ نیز بخش جدایی ناپذیری از زندگی اجتماعی و فرهنگی محسوب می شوند.

آداب و رسوم و سنت ها

آداب و رسوم ایرلندی تنوع زیادی دارند اما برخی از آن ها به طور گسترده ای شناخته شده اند. فرهنگ حضور در میخانه ها (Pub Culture) بسیار قوی است؛ میخانه ها فقط مکانی برای نوشیدن نیستند بلکه مراکز اجتماعی مهمی برای دیدار دوستان گفتگو و گوش دادن به موسیقی سنتی زنده (session) محسوب می شوند. روز سنت پاتریک در ۱۷ مارس مهم ترین جشن ملی ایرلند است که با رژه ها موسیقی و پوشیدن لباس سبز در سراسر جهان جشن گرفته می شود. مراسم عروسی تشییع جنازه و جشن های محلی نیز آداب خاص خود را دارند که اغلب با موسیقی و گردهمایی های خانوادگی همراه است. احترام به سالمندان و اهمیت خانواده نیز از ارزش های اصلی در جامعه ایرلند محسوب می شود. همچنین سنت های محلی مرتبط با مناطق روستایی مانند کشاورزی و ماهیگیری هنوز هم در بخش هایی از کشور حفظ شده اند.

زبان های رایج در ایرلند

جمهوری ایرلند دارای دو زبان رسمی است: ایرلندی (گالیک یا Gaeilge) و انگلیسی. با این حال در عمل انگلیسی زبان اصلی و غالب در زندگی روزمره تجارت دولت و آموزش است. زبان ایرلندی زبان ملی و تاریخی کشور محسوب می شود اما تعداد گویشوران بومی آن که به طور روزمره از این زبان استفاده می کنند به نسبت جمعیت کل کشور کمتر است. این زبان بیشتر در مناطقی خاص در غرب و جنوب کشور به نام «گِیل تاخت» (Gaeltacht) رایج است. دولت ایرلند تلاش هایی برای ترویج و احیای زبان ایرلندی از طریق آموزش در مدارس رسانه های عمومی و تابلوهای دو زبانه انجام می دهد. بسیاری از مردم ایرلند در مدرسه زبان ایرلندی را آموخته اند اما تسلط آن ها متفاوت است. با این حال وجود زبان ایرلندی بخش مهمی از هویت فرهنگی و ملی ایرلند محسوب می شود و نمادی از تمایز آن از بریتانیا است.

اقتصاد و وضعیت معیشتی در ایرلند

اقتصاد ایرلند در دهه های اخیر تحولات چشمگیری را تجربه کرده و از یک اقتصاد عمدتاً کشاورزی به یک اقتصاد دانش بنیان و خدمات محور تبدیل شده است. عضویت در اتحادیه اروپا و جذب سرمایه گذاری خارجی به ویژه در بخش فناوری و داروسازی نقش کلیدی در این تحول ایفا کرده است. ایرلند به دلیل نرخ پایین مالیات شرکتی به مقصدی جذاب برای شرکت های چندملیتی بزرگ جهانی تبدیل شده و بسیاری از غول های فناوری جهان دفاتر اروپایی یا بین المللی خود را در این کشور مستقر کرده اند. این رشد سریع اقتصادی در دهه های ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰ به «ببر سلتیک» معروف شد هرچند پس از بحران مالی جهانی در سال ۲۰۰۸ با چالش هایی روبرو شد. با این حال اقتصاد ایرلند انعطاف پذیری خود را نشان داده و دوباره مسیر رشد را طی کرده است. وضعیت معیشتی در ایرلند به ویژه در شهرهای بزرگ مانند دوبلین نسبتاً بالا است اما هزینه های زندگی نیز بالاست که یکی از چالش های اصلی برای ساکنان محسوب می شود.

صنایع اصلی و فرصت های شغلی

اقتصاد ایرلند بر پایه چندین صنعت کلیدی استوار است. بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) یکی از مهم ترین آن هاست؛ بسیاری از شرکت های بزرگ فناوری جهان مانند گوگل فیس بوک (متا) مایکروسافت اپل و توییتر (X) حضور پررنگی در ایرلند دارند و این کشور به «سیلیکون داکس» (Silicon Docks) معروف شده است. صنعت داروسازی و دستگاه های پزشکی نیز بسیار قوی است و ایرلند یکی از بزرگترین صادرکنندگان محصولات دارویی در جهان است. خدمات مالی از جمله مدیریت دارایی و خدمات بیمه نیز بخش مهمی از اقتصاد را تشکیل می دهند. گردشگری نیز یک منبع درآمد حیاتی است که سالانه میلیون ها بازدیدکننده را جذب می کند. کشاورزی اگرچه سهم آن در تولید ناخالص داخلی کاهش یافته اما همچنان مهم است به ویژه در زمینه تولید محصولات لبنی و گوشت. این صنایع اصلی فرصت های شغلی فراوانی را به خصوص برای افراد متخصص و دارای مهارت در زمینه های تکنولوژی مهندسی داروسازی و امور مالی فراهم می کنند.

نظام سیاسی و حکومتی ایرلند

جمهوری ایرلند یک دموکراسی پارلمانی با نظام حکومتی جمهوری است. قانون اساسی ایرلند (Bunreacht na hÉireann) که در سال ۱۹۳۷ به تصویب رسید چارچوب اصلی نظام سیاسی را مشخص می کند. رئیس دولت نخست وزیر یا «تائیشیچ» (Taoiseach) است که رهبر حزب یا ائتلاف اکثریت در پارلمان است و توسط رئیس جمهور منصوب می شود. رئیس جمهور یا «اوختاران» (Uachtarán) رئیس کشور است و نقش او عمدتاً تشریفاتی است اگرچه دارای برخی اختیارات مشخص است و برای یک دوره هفت ساله با حداکثر دو دوره انتخاب می شود. پارلمان ایرلند که «اویرختاس» (Oireachtas) نامیده می شود از دو مجلس تشکیل شده است: «دِیل اِرِن» (Dáil Éireann) یا مجلس نمایندگان که مجلس اصلی و قدرتمندتر است و اعضای آن مستقیماً توسط مردم انتخاب می شوند و «شِناد اِرِن» (Seanad Éireann) یا مجلس سنا که اعضای آن به روش های مختلفی از جمله انتصاب و انتخاب توسط گروه های خاص انتخاب می شوند و اختیارات کمتری دارد. نظام قضایی مستقل است و بر اساس قوانین کامن لا و قوانین مصوب پارلمان عمل می کند. انتخابات عمومی برای انتخاب اعضای دِیل اِرِن هر پنج سال یک بار برگزار می شود مگر اینکه دولت زودتر منحل شود.

گردشگری و جاذبه های دیدنی ایرلند

ایرلند به دلیل مناظر طبیعی خیره کننده تاریخ غنی فرهنگ پویا و مردم مهمان نواز مقصدی بسیار محبوب برای گردشگران از سراسر جهان است. این کشور ترکیبی بی نظیر از زیبایی های طبیعی شامل سواحل وحشی کوه های سرسبز و دره های آرام و جاذبه های تاریخی و فرهنگی در شهرهای پر جنب وجوش را ارائه می دهد.

بهترین مقاصد گردشگری

یکی از مشهورترین جاذبه های طبیعی ایرلند صخره های موهِر (Cliffs of Moher) در ساحل غربی است که دیواره های سنگی عظیمی هستند که از اقیانوس اطلس سر برآورده اند. مسیر حلقه ای کِری (Ring of Kerry) در جنوب غربی یک مسیر تماشایی است که از مناظر کوهستانی سواحل زیبا و دهکده های سنتی عبور می کند. قلعه های تاریخی مانند قلعه بلارنی (Blarney Castle) با سنگ مشهور بلارنی قلعه کیلکنی (Kilkenny Castle) و قلعه مالاهاید (Malahide Castle) نیز بازدیدکنندگان زیادی را جذب می کنند. سایت های باستانی مانند نیوگرنج (Newgrange) یک گورستان عصر حجر که قدمت آن به بیش از ۵۰۰۰ سال پیش می رسد نشان دهنده تاریخ کهن جزیره است. شهرهای مهمی مانند دوبلین کورک و گالوی نیز با موزه ها گالری ها میخانه های سنتی و فضاهای فرهنگی خود مقاصد جذابی برای گردشگران محسوب می شوند. مسیر ساحلی «وایلد آتلانتیک وِی» (Wild Atlantic Way) در امتداد کل ساحل غربی یکی از طولانی ترین مسیرهای گردشگری ساحلی مشخص در جهان است و دسترسی به برخی از زیباترین و دورافتاده ترین نقاط کشور را فراهم می کند.

نکات کاربردی برای سفر به ایرلند

برای سفر به ایرلند برنامه ریزی قبلی ضروری است. واحد پول رایج یورو است. آب و هوای ایرلند متغیر است و باران در هر فصلی محتمل است بنابراین همراه داشتن لباس مناسب برای هوای بارانی و لایه لایه توصیه می شود. برای رانندگی در ایرلند باید توجه داشت که فرمان خودرو در سمت راست و جهت حرکت در سمت چپ جاده است. سیستم حمل و نقل عمومی بین شهری شامل قطار و اتوبوس است اما برای دسترسی به مناطق روستایی و جاذبه های طبیعی اجاره خودرو اغلب بهترین گزینه است. زبان اصلی انگلیسی است اما یادگیری چند عبارت ساده به زبان ایرلندی می تواند مورد استقبال قرار گیرد. اقامتگاه ها به خصوص در فصول اوج گردشگری (تابستان) باید از قبل رزرو شوند. همچنین خرید سیم کارت محلی برای ارتباط آسان تر و دسترسی به اینترنت توصیه می شود. برای شهروندان خارج از اتحادیه اروپا/منطقه اقتصادی اروپا معمولاً برای ورود به ایرلند نیاز به اخذ ویزا است زیرا ایرلند بخشی از منطقه شنگن نیست و سیاست های ویزای مستقلی دارد.

تحصیل و زندگی در ایرلند

ایرلند به دلیل نظام آموزشی با کیفیت بالا و دانشگاه های معتبر بین المللی مقصدی جذاب برای دانشجویان بین المللی است. دانشگاه هایی مانند کالج ترینیتی دوبلین (Trinity College Dublin) دانشگاه کالج دوبلین (UCD) دانشگاه ملی ایرلند گالوی (NUI Galway) و دانشگاه کالج کورک (UCC) شهرت جهانی دارند و برنامه های متنوعی را در رشته های مختلف به خصوص در زمینه های فناوری علوم انسانی و هنر ارائه می دهند. هزینه تحصیل در ایرلند بسته به دانشگاه و رشته متفاوت است اما به طور کلی قابل مقایسه با سایر کشورهای اروپای غربی است. هزینه های زندگی به خصوص در دوبلین نسبتاً بالا است و بخش قابل توجهی از آن مربوط به اجاره مسکن است. با این حال دولت و دانشگاه ها اطلاعات و پشتیبانی برای دانشجویان بین المللی فراهم می کنند. زندگی در ایرلند تجربه ای فرهنگی غنی است؛ مردم محلی عموماً صمیمی و پذیرا هستند و فعالیت های فرهنگی و اجتماعی متنوعی در دسترس است. فرصت های شغلی پس از فارغ التحصیلی به خصوص در صنایع رو به رشد مانند فناوری و داروسازی برای دانشجویان بین المللی با قوانین مهاجرتی مناسب وجود دارد. نظام بهداشت و درمان نیز با کیفیت مناسبی خدمات ارائه می دهد.