اشتباه کردم دخترم را وارد سینما کردم …

زهره صفوی بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون درباره فعالیت‌های اخیر خود توضیح داد: بعد از حضور در سریال «آکتور» که چند روزی در آن ایفای نقش داشتم، در سریال دیگری به کارگردانی محمد احتشامی در اصفهان حضور داشتم، اما در حال حاضر نزدیک به ۲۰ روزی می‌شود که در منزل هستم و کاری ندارم.

وی با اشاره به اینکه بیشتر از سمت سریال‌های تلویزیونی سفارش کار داشته است، گفت: خودم علاقمند به کار در سینما و تئاتر هم هستم و کار هم کرده‌ام، اما بیشتر پیشنهاد‌ها پیش‌تر از سمت کار‌های تلویزیونی بود که تولیدات تلویزیونی هم اخیراً کمتر شده است. در حال حاضر بیشتر از تولیدات شبکه نمایش خانگی پیشنهاد دارم و آن‌ها را قبول می‌کنم. دو سه سالی می‌شود که سریال تازه‌ای در تلویزیون پیشنهاد نداشته‌ام. متأسفانه تولیدات نمایشی تلویزیون خیلی کم شده و مردم بیشتر برای اذان و اخبار سراغ تلویزیون می‌روند و لابه‌لای آن هم مدام تبلیغات فرش و فروشگاه لوازم خانگی می‌بینند!

این بازیگر باسابقه گفت: زمانی پیشنهاد‌های خوبی برای ایفای نقش‌های خوب داشتیم، اما گویی این روز‌ها دیگر فیلمنامه‌نویسی نداریم که بتواند شخصیت‌هایی مانند مادربزرگ و پدربزرگ و حتی خاله و عمه را براساس سنت‌هایی که در خانواده‌های قدیمی داشته‌ایم بنویسد. همه بازیگران فیلم‌ها و سریال‌های شده‌اند دختران و پسران جوان. فیلمنامه خوب باید آنقدر محکم باشد که مخاطب پای آن بنشیند؛ مانند «پدرسالار»، «شور زندگی» و خیلی کار‌های دیگر.

چرا دیگر بازی نمی‌کنم؟

صفوی درباره مواجهه خود با مردم در کوچه و خیابان گفت: همین دیروز در خیابان بود و به سمت خانه‌ام که در شهرک است می‌رفتم. جایی مردم جمع شده بودند، یکی از آن‌ها می‌گفت خانم صفوی خدا شما را حفظ کند که سالیان سال با همین روسری که روی سر دارید مهمان خانه‌های ما بودید. او می‌گفت نمی‌دانید چقدر ما شما را دوست داریم و برایش سوال بود که چرا دیگر بازی نمی‌کنم. من هم پاسخ دادم دیگر کاری نیست که برای آن به ما مراجعه بشود، دور، دور دختر‌ها و پسر‌های جوان است!

وی در پاسخ به اینکه مردم او را با کدام نقش‌ها و سریال‌ها بیشتر به یاد می‌آورند، توضیح داد: سریال‌هایی مثل «رستگاران» را به یاد دارند که در آن نقش خواهر آتیلا پسیانی را ایفا می‌کردم که از آن شازده‌های خشن بود! کار‌های زیاد دیگری مثل «جدال با سرنوشت» را هم مردم به یاد دارند. خیلی سریال‌ها و نقش‌ها را مردم به یاد دارند که شاید خودم نامشان را به یاد نیاورم. بالاخره بالای ۷۰ سال است که مشغول کار هستم و در سینما، تئاتر و تلویزیون نقش‌های متعددی را بازی کرده‌ام. زمانی بود که مردم هم خیلی بیشتر وقتی نقش‌آفرینی‌های ما را می‌دیدند، از ما استقبال می‌کردند.

زهره صفوی در نمایی از سریال «آکتور»

این بازیگر باسابقه گفت: این روز‌ها وقتی مردم ما را می‌بینند خیلی خوشحال می‌شوند و می‌خواهند تجدید خاطره کنند. گاهی هم که سراغ می‌گیرند که چه کار‌هایی انجام می‌دهم، می‌گویم در شبکه نمایش خانگی نقش‌هایی بازی کرده‌ام. جالب اینکه برخی افراد بیشتر من را از روی صدایم می‌شناسند! گاهی کسی ناگهان از پشت‌سرم می‌گوید خانم صفوی سلام! وقتی می‌گویم تو که مرا ندیده بودی، می‌گوید از روی صدای شما شناختم! مردم بیشتر لحن صدا و چهره مادرانه‌ام را دوست دارند. همه بازیگران در کار خود خوب و دوست‌داشتنی هستند، اما بالاخره هر کسی ویژگی‌های خاص خودش را هم دارد.

وی با اشاره به اینکه در طول این سال‌ها کمتر نقش منفی پذیرفته است گفت: غیر از سریال «رستگاران» که کاراکتر خشک و خشنی را ایفا می‌کردم، بیشتر نقش‌هایی که داشته‌ام معمولاً مادرانه و مثبت بوده است. به‌طور خاص خیلی نقش مادران شهدا را ایفا کرده‌ام. از همان مقطع سال‌های ابتدایی بعد از انقلاب، بسیاری از نقش‌های مادر شهید در فیلم‌ها و سریال‌ها را من بازی می‌کردم و این نقش‌ها را هم خیلی دوست داشتم. گاهی مانند مادران شهید، گریه می‌کردم. همه این شهیدان عزیزان ما بودند.

از ورود به بازیگری پشیمانم، دخترم هم!

این بازیگر که تجربه بازی مشترک با دخترش زهرا اویسی را هم داشته است، درباره حضور فرزندش در حرفه بازیگری گفت: او در حال حاضر کار وکالت را دنبال می‌کند و اگر پیشنهاد بازی هم داشته باشد، بازیگری را هم همچنان دنبال می‌کند. واقعیت این است که زهرا ۳ سالش بود که او را وارد دنیای بازیگری کردیم و فکر می‌کنم اشتباه بود چرا که او هنوز هم بابت این اشتباه از من گله‌مند است! می‌گوید مادر این چه کاری بود که ما را به سمت آن بردید؟ او بچه بود که در فیلم «کیمیا» در کنار مرحوم خسرو شکیبایی بازی کرد و بعد‌ها در سنین مختلف نقش‌های دیگری را هم بازی کرد.

وی در ادامه گفت: اگر بخواهید حس واقعی‌ام را به بازیگری بدانید می‌گویم اگر امکانش بود که باردیگر متولد شوم و زندگی کنم، هرگز سراغ بازیگری نمی‌رفتم. پشیمانی بسیار زیادی دارم و با وجود تمام خاطراتی که داشته‌ام می‌گویم این حرفه خوب نیست. اینکه در یک شغل به‌واسطه پیری و جوانی و یا چاقی و لاغری، آینده‌ات تحت‌تأثیر قرار بگیرد، یعنی حرفه ماندگاری نیست. مدام هم دست روی دست می‌آید! خانم‌های پیر را با گریم جوان می‌کنند و آن یکی بازیگر جوان را با گریم پیر می‌کنند تا بتواند نقش مادر را بازی کند! من از ورود به بازیگری پشیمانم و دخترم هم همین گله را از من دارد. خیلی از بازیگران بابت ورود به این حرفه، همین حس را دارند.