اوتیسم
-
علمی و پزشکی
فرق بیش فعالی با اوتیسم
اوتیسم نیز از دیگر اختلالات رشدی در سن خردسالی است که برخی افراد با مشاهده برخی رفتارهای فرد مبتلا، آن را با بیش فعالی اشتباه می گیرند. لباس بچگانه مرد عنکبوتی یکی از محبوب‌ترین لباس‌های کودکان در مراسم‌ها و جشن‌ها است . به همین دلیل مجموعه نورو لند در این نوشتار به توضیح تفاوت اختلال بیش فعالی و اوتیسم کودکان پرداخته است. اختلال بیش فعالی و اوتیسم در تشخیص اولیه اختلال بیش فعالی مشاهده علائمی همچون ضعف در تمرکز، ناتوانی برای انجام امور روزمره، فعالیت بیش از حد و عدم تمایل برای توجه به اطراف بسیار کمک می کند. بسیاری از والدین درباره زمان شناسایی افراد مبتلا به بیش فعالی سوال دارند. کارشناسان در این باره اعلام کرده اند که در تمامی سنین تشخیص بیش فعالی ممکن است به طوری که تعدادی از افراد حتی در زمان نوزادی اختلال آنان محرز شده است. اما معمولا شناسایی اغلب مبتلایان به بیش فعالی در زمان تحصیل صورت گرفته است زیرا ابتلا به این اختلال زمینه ساز بروز بسیاری از مشکلات به ویژه در حیطه آموزش و یادگیری می شود و معلمین و اولیا مدرسه در این کار نقش اساسی دارند. اگرچه از نقش عوامل ژنتیکی و شرایط محیطی در بروز اختلال اوتیسم …
-
علمی و پزشکی
اختلال اوتیسم با معلولیت ذهنی تفاوت دارد
آفتاب‌‌نیوز : شیما رضایی در خصوص اوتیسم اظهار کرد: کلمه اوتیسم یا درخودماندگی یک اختلال رشدی شدید است که با نابهنجاری‌هایی در کارکردهای اجتماعی، زبان، ارتباط و رفتارها و یا علایق غیرعادی که ما در کودک مشاهده می‌کنیم مشخص می‌شود، این اختلال در تمامی جنبه‌های تعامل کودک با دنیای اطراف او اثرگذار است و بخش‌های زیادی از مغز را در برمی‌گیرد. این روانشناس ادامه داد: همان صفت‌هایی که ما را به عنوان یک انسان متمایز می‌کند، در این افراد مختل شده، برای مثال حساسیت این افراد، پاسخگویی اجتماعی و یا توانایی برای ارتباط با دیگران و احساساتشان نسبت به دیگران مشکل دارد و به نظر می‌آید که نمی‌توانند ارتباط طبیعی ایجاد کنند. وی مطرح کرد: افراد دارای اوتیسم هرقدر که بزرگتر می‌شوند کمتر صحبت می‌کنند و یا اگر هم صحبت کنند به شیوه‌های غیرعادی صحبت می‌کنند، برای مثال اگر چیزی به فرد مبتلابه اوتیسم بگوییم همان جمله را به ما بر می‌گرداند و یا آن را به عبارت‌های به ظاهر بی‌معنا بدل می‌کند. این افراد برای ابراز نیازها و احساسات خودشان از حالت‌های چهره یا حرکت‌هایی که بیانگر احساسات آن‌ها است استفاده نمی‌کنند، لبخند نمی‌زنند، تأیید نمی‌کنند و یا سر تکان نمی‌دهند و معمولاً این افراد در سال‌های ابتدایی زندگی …