ناداستان
-
فرهنگ و هنر
چرا نویسندههای ما به ناداستان علاقه نداشتند؟
محمد طلوعی با بیان اینکه ناداستان قالب مورد علاقه خوانندهها بوده و الان قالب مورد علاقه نویسندهها هم شده است. میگوید: قبلا نویسندهها علاقه چندانی برای نوشتن ناداستان در زبان فارسی نداشتند، چون به نظرشان دون شأن عمل نویسندگی بود. این داستاننویس در گفتوگو با سرخط نیوز، درباره نوشتن ناداستان که نوعی زیست شخصی است و مخاطبان نیز در فضای مجازی روزمرهنویسیها را دنبال و از آن استقبال میکنند، گفت: ناداستان از گذشته مورد اقبال خوانندهها بوده است. تقریبا تمام عناوین پرفروش را که بررسی کنید با ناداستان مواجه میشوید؛ «خواجه تاجدار»، «گذشته چراغ راه آینده»، «سیرت حضرت رسول(ص)»، «سینوهه پزشک مخصوص فرعون» و… اینها همه نانفیکشن (Nonfiction) بوده و هیچکدام داستان نیستند. او سپس گفت: قالب ناداستان، قالبی بسیار مردموار و عامهپسند بوده و مردم عادی بسیار نانفیکشن را میپسندیدند؛ حتی اگر اسمی برای تخاطب آن نداشتند. پیشتر این قالب نامی نداشته و به آن ناداستان نمیگفتند بلکه در شکل محترمانه میگفتند ادبیات غیرداستانی یا گاهی جوری بستهبندی میشدند که شبیه ادبیات داستانی بهنظر برسند. مهمترین بستهبند این دوران که ادبیات فیکشن (داستان) و نانفیکشن (ناداستان) را قالب یکدیگر میکرد، آقای ذبیحالله منصوری بود. او خیلی وقتها یک جزوه کوچک ۳۰ صفحهای را از مصر باستان پیدا میکرد و بسط میداد …