چرا توسعه انسانی استانها به اندازه تهران نیست؟
محققان ایرانی در مطالعه شاخص های توسعه انسانی در مناطق مختلف کشور ، بار دیگر بر تبعیض موجود بین ایالات ، به ویژه تهران و سایر مناطق تأکید کردند.
با توجه به ESA در دهه 1990 ، برنامه توسعه سازمان ملل (UNDP) توسعه و هدف نهایی را برای بهبود کیفیت زندگی انسان به عنوان یک هدف اصلی توسعه شناسایی کرد. از دیدگاه فلسفی ، توسعه انسانی به معنای توجه و احترام به انسان است. داشتن زندگی بهتر از یک سو به مصرف بیشتر کالاها و خدمات و از طرف دیگر به باروری نیاز دارد. بنابراین ، علاوه بر درآمد ، ظرفیت سازی فکری در آموزش یکی از عناصر اصلی توسعه انسانی است.
لین
به گفته کارشناسان ، رشد انسانی ریشه در رویکرد “مهارت های سنی” دارد که عبارت است از توانایی فرد در انتخاب های مختلف برای دستیابی به سطح بهداشتی مرتبط. رشد اقتصادی ممکن است یکی از ابزارهای رشد بهتر باشد. اما لازم نیست اینگونه باشد. تفاوت رشد اقتصادی و توسعه انسانی رشد اقتصادی تنها با گسترش انتخابات تعیین می شود. یعنی درآمد است ، اما توسعه انسانی شامل گسترش همه انتخاب های انسان مانند اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی و اجتماعی است.
محققان دانشگاه شهید چمران اهواز در این زمینه تحقیقاتی انجام داده اند زیرا این مفهوم در جهان در حال رشد است و توجه بیشتر به این رشته در کشور ما از اهمیت برخوردار است. بر رشد اقتصادی تأثیر گذاشته است.
در این مطالعه ، سازمان ملل متحد ابتدا با استفاده از داده های منطقه ای شاخص توسعه ایران (بدون نفت) را در سال های 1385 ، 1390 و 1695 و سپس تأثیر این شاخص بر رشد اقتصادی را مورد بررسی قرار داد.
طبق نتایج این مطالعات ، طی سه سال مطالعه ، بالاترین شاخص توسعه انسانی در هر ایالت تهران و کمترین آن مربوط به استانهای سیستان و بعثی بوده است. استانهای کردستان ، چورای شمالی ، کهگیلویه ، بویراحمد و لرستان پس از سیستان و بلوچستان کمترین شاخص توسعه انسانی را در بین استانها دارند.
سایر نتایج این مطالعه نشان می دهد که بین سالهای 1385 تا 1390 ، متوسط نرخ رشد انسانی در کشور ما 3 درصد بوده است ، اما این رشد در سال 1390 به 1695 کاهش یافته است!
در مورد این نتایج ، سید مرتضی افقه ، محقق دانشکده اقتصاد اهواز و همکارانش گفتند: رشد سرانه درآمد در هر ایالت بین سال های 2006 و 2016 منفی بود. در این دوره ، درآمد سرانه ایالت ها به طور متوسط 20 درصد کاهش یافته است.
وی گفت: “با این وجود ، شاخص آموزش منطقه ای نقطه قوتی در شاخص توسعه انسانی ایالت است که نشان می دهد در سالهای اخیر پیشرفت خوبی صورت گرفته و وضعیت آموزش و پرورش کشور از 2006 تا 2016 همیشه در حال بهبود بوده است.” »
بر اساس یافته های این مطالعه ، وی از برنامه ریزان کشور خواست که در زمینه آموزش ، بهداشت و رفاه بیشتر سرمایه گذاری کنند ، زیرا روند بهبود رشد انسانی بین سالهای 1390 تا 1695 نسبت به گذشته نسبتاً کم بود شما پیشرفت کرده اید ، تأکید کرده اید.
همانطور که آنها می گویند ، “همچنین تمرکز بر بهبود شرایط زندگی افرادی که در مناطقی با شاخص های توسعه انسانی پایین و در نتیجه فقر و محرومیت بیشتر و همچنین کاهش فقر و محرومیت به دلیل افزایش درآمد سرانه و افزایش اشتغال در این مناطق بسیار مهم است. سرانجام ، اقداماتی که می تواند اختلافات منطقه ای و منطقه ای را در کشور کاهش دهد.
این یافته های مهم که در قالب تحقیقات علمی در اقتصاد عددی منتشر شده و هر سه ماه یکبار در انتشارات دانشگاه شهید چمران اهواز منتشر می شود ، بار دیگر لزوم توجه و برابری بیشتر را در تمام مناطق این مرز و بوم نشان می دهد. ایران فقط تهران نیست!
انتهای پیام